Jongens en meisjes van groep acht jullie hebben torenhoog voor ons gezongen. Nog eenmaal bijeen gekomen op een podium dat jullie nog maar net kan bergen. Tussen het handengeklap van onze staande ovatie houden we jullie nog even vast. Jongens en meisjes van groep acht houdt de weemoed nog even…
Ik stap La Grâce binnen en zie hem zitten verzakt en verzopen. Als ik hem aanspreek neemt Matroos Vos zorgzaam het boek dat hij las uit zijn handen, behoedzaam zoals een zuster bij een geesteszieke. Ik vraag of hij een paar minuten voor mij heeft. Maar hij houdt geen audiëntie…
Fier rechtop meldt ze haar vriendin: ‘k Heb een her.’ Een her… Ik wou dat ik een her kreeg. Nou ja, ik ‘her’ ook: Herzie oude meningen herhaal verschaalde grappen herroep oude beweringen herkauw oude stof. Nee, dan zij: Haar zal alles lukken als ze maar blijft geloven in haar…
‘Geloof jij nog in de taal?’ vroeg ik haar. Ze antwoordde niet keek me glimlachend aan knikte en bleef zwijgen. © André Degen
Als zelfs moeders moeten sterven vind ik het leven definitief niet meer leuk. Ik vond er al nooit veel aan maar mijn moeder praatte mij er altijd weer doorheen. Zij hield mijn hart aan de praat wees de kruiden aan die voor mij het beste waren. Nu zij er niet…
In de dorpssupermarkt zie ik haar staan en zie haar appels wegen, peren, bananen; maar komt ze zo wel toe aan het balansen van haar leven, haar geluk, haar kansen? Ze staart van de kassa, met heiige blik naar buiten. Op het klankbord toonloos getik speelt ze voor degene die…
Geruisloos van de liefde afgedreven stoot ik tegen haar naam. Ik moest haar lichaam uit handen geven haar laten lopen het schoolplein af. Buiten mij is ze grijs geworden. Ik houd haar vast in kastanjebruin. In het verlengde van de laatste wegwijzer hadden wij de vrije taal moeten opzoeken. Als…
De wijn, je trouwste vriendin, had je tuitmond paars geverfd als voor een slotfeest (je trouwste vriendin, ja: niet onze naam maar die van bordeaux zou op je lippen liggen als jouw lucht op de bodem van de duikersklok opgebruikt was). Wij vielen binnen vonden jou aan de keukentafel weggeschemerd,…
Zij die vroeger de muizenissen uit mijn haren streek heeft nu zelf geen haren meer. Haar bestaan is af gaan hangen van het gif dat een ruilleven druppelsgewijs toelaat. Als parasieten dringen slangetjes haar lichaam binnen. Ik vertel haar over haar geliefde kleinzoon. Bij de derde zin valt ze in…
‘Ik moet nodig weer eens beginnen.’ Het nieuwe boek blijft hangen. De schrijver voor wie het geheugen een kwelling was herkent zijn bevrijder niet. Stukken hersenschors drijven in troebel oogwater. Op zijn verjaardag geen jaartje ouder opgenomen in tijdloosheid. ‘Als ik doodga word ik onverdwijnbaar of hoe heet dat ook…
