Hij zette de dans inmet de standaardde microfooncobrakop waar hijomheen draaidesproeide hemzijn gif aansiste hem toespring uit je velbuig je tong meemet mijn slangentaal De Indiaandoor zijn fontanelnaar binnen geslopenliet de sjamaanin hem uit Hij zette zijn leven inde overdriveroulettespaakwieldraaide hij vol opende werkelijkheid liep uitin vloeistofdia’s In elke metamorfosezag…
Mama was vast ziek, want ze hoefde geen eten.Ze moest een prikje in haar arm, het deed geen zeer,een beetje bloed, niet erg, ik veegde het weg.Daarna ging ze slapen. Ik weet niet waar ze aan dacht;vast iets leuks, want ze keek heel blij.Ik ging met Kitty bij haar liggen.Ik…
De lente kan nog maar netop eigen benen staan,om de zondooieris het vlies gebroken,een nieuwe generatiemoet uit holen en burchtende wereld in. We snuiven sporenuit de lucht.We wijzen windhanen aanals wegwijzersen belovenhun richtingen te gaan. Sportvliegtuigjesomhangen de transparante lentetentmet vaandels. Ik moet mijn vertwijfelingenten op de scheutigeopschietende hoopdie mij omsingelt.…
Na een nachtgecorrodeerddoor bijtende vloeistoffensnak ik naarde strakke ovaalvan een hardgekookt ei. Mijn vrouw perstversterkende woordendoor gezondheidsdrank. Ik stort mij ophet tegengifvan de zaterdagkrant;daar kennen woordentenminste hun plaats. De kroeg waseen rariteitenkabinetwaar misgeboorten stondenop sterk water. O God, de tequilajongensdie afdoken naarde bodem van de klokom de worm onderin de…
Zal dit mijn laatste blikop de buitenwereld zijn:Vanuit een ziekenhuisbedstaren uit een raamdat niet open kannaar de traagvoortdrijvende wolkenen dan vanonder het tastbare dekwegglijden naar het ijle daarginds? Zal ik binnenkortmoeten vechtenvoor de luchtdie ik ooitachteloosgedachteloosuit luchtbedden perstetijdens wolkenloos kamperen? Ik heb de gevreesde infiltrantvan het lijf proberen te houdenmaar…
Een ademtocht zo diepdat druppen moesten volgenblies zich uitin een vogelzwermin de knikkende kruinen. En het bos werd een schipmet duizenden mastendat zacht de wereld uitdreef. Wij warentot de bodem verzonkenaardmannetjes. Het licht raakte verstrooid.De reuzen van het woudspraken over onze hoofden heen. Even lag het laatste daglichtop de boomtoppenals…
Zal dit mijn laatste blikop de buitenwereld zijn:Vanuit een ziekenhuisbedstaren uit een raamdat niet open kannaar de traagvoortdrijvende wolkenen dan vanonder het tastbare dekwegglijden naar het ijle daarginds? Zal ik binnenkortmoeten vechtenvoor de luchtdie ik ooitachteloosgedachteloosuit luchtbedden perstetijdens wolkenloos kamperen? Ik heb de gevreesde infiltrantvan het lijf proberen te houdenmaar…
Mam, langs dezemij onsympathieke wegwil ik je laten wetendat we eindelijkeen vervanger hebben gevondenvoor jouw Flappie. Toen je hoorde van het verliesnam je het jezelf nog wel kwalijkdat je niet meteen twee had gekocht‘voor het geval dat er een weg zou raken’. Flappie werd te midden vanmeer dan honderd knuffelsal…
Ik dring invreemde kamerslees het open boekde pantomimevan stomme levens. Ik zie klokkenandermans tijd wegtikkenvanuit mijn machtigeduisterheidkijk ik hen weerloos. Ik meng me inhun etenniet bestemd voorde hongerblikvan buitenstaanders. Bij de bereidinggrijpt hij haarfors van vorensein voor verdwijning. Ze laten mij achterbij de dampgeestendie deksels optillenen zichzelf uitlaten. Elke avond…
Loodsen staan te braakin een tijdszonetegenover de archipelwaar de regenboog verbleektals de lophorina superbahaar kleurwaaier uitspreidt. Hier: grauwe kauwen.Conjunctuurfluctuatiesin golfplaat gestold. Een dagpauwoogklapt stilnaar de hemel. © André Degen
