Ik kniel voor
een stille
miniatuursnelweg
waar tegenliggers
elkaar herkennen
via hun antennes.
De pensionbeheerster
mag ik houden voor
liefste tante.
Zij stopt mij in
mijn droom
Vannacht zal ik
in haar witte gestevenheid
bijkomen van
het verhaal
op de vluchtstrook.
Morgen
als laatste daad
van aanhankelijkheid
eet ik mevrouw
de oren van het hoofd.
Mijn handtekening achterlaten
alle afslagen
rechts laten liggen
behalve die ene.
© André Degen
