Ik liet me haar aanleunen, Voor Anja, wie dit gedicht op het lijf geschreven is
mocht bij haar
naar binnen kijken.
Elk volgend glas bier pylon
die onze eigen weg markeerde
naar een vertrek
waarvan ik het ochtendlicht
al voelde schuren in mijn hoofd.
Ik neem de verkeerde deur
en toch past mijn sleutel.
© André Degen
