Eddie Vedder van Pearl Jam
vlak voor zijn legendarische
stagedive
Vandaag (15 juni 2018) wordt er popgeschiedenis geschreven: Pearl Jam doet vanavond, na 26 jaar, haar legendarische optreden van 8 juni 1992, nog eens dunnetjes over op de rockweide in Landgraaf, als sluitstuk van de vrijdagavond van Pinkpop. Over die volgens velen ‘coolest Pearl Jam show ever’ gaat een lang artikel in De Volkskrant.
Hierdoor werd ik teruggevoerd naar het jaar onzes Heeren 1992, want, jongens en meisjes, ik was erbij! Zonder dat ik dat doorhad , zou ik dus getuige zijn, die achtste juni 1992, van een legendarisch optreden.
Zo gaat het immers vaak/altijd als je getuige bent van iets legendarisch: je weet op dat moment niet dat je staat te kijken naar iets wat als onvergetelijk de geschiedenis boeken zal ingaan.
Het was die achtste juni 1992 heel slecht weer; het had de hele dag geregend (of is dat vervorming van het geheugen? Waarschijnlijk wel) en er werd zelfs wit landbouwplastic over het publiek uitgespreid, wat mij de meligheid ontlokte ‘dat ik nog nooit met zoveel vrienden had staan schuilen’. Klam en rillerig stond ik met mijn festivalgenoten de act van Pearl Jam af te wachten.
En toen ging het los. Het werd een daverend, meeslepend optreden dat zeker staat in mijn toptien van mooiste concerten ooit.
Nu ik de beelden van meer dan een kwart eeuw geleden terugzie, moet ik trouwens wel eerlijk zeggen dat ik me die beruchte zweefduik van Eddie maar vaag herinner. Wat me wél heel duidelijk is bijgebleven, is dat de frontman van de band uit Seattle over het podium heen en weer rende om foto’s te nemen van de mensenmassa voor hem. ‘Niets zo mooi als een band die nog meer onder de indruk is van het publiek dan andersom,’ zoals Robert van Gijssel het noemt.
Eén ding is zeker: Eddie gaat zijn podiumduik van 26 jaar geleden vanavond niet herhalen. Daarom gaan we nu nog even genieten van ‘The biggest stave dive ever’ die hij in zijn jonge jaren nog wél aandurfde:
