Mijn vader in zijn jonge jaren
Vandaag (13 maart 2016) is het precies twee jaar geleden dat mijn vader is overleden. Een zware hersenbloeding trof hem die 13e maart 2014 als een bliksemslag, waardoor hij waarschijnlijk vrijwel onmiddellijk klinisch dood was. Zijn hersenstam was zo zwaar getroffen, hoorden wij overige gezinsleden later in het ziekenhuis, dat hij medisch opgegeven was (‘Wanneer iemands hersenstam niet meer functioneert, heet deze toestand hersendood’, weet Wikipedia daarover te melden).
Het enige wat wij konden doen was rond zijn bed zitten en machteloos toekijken hoe hij van ons weggleed. Hij is niet meer bij kennis geweest en blies ongeveer anderhalf uur na ziekenhuisopname zijn laatste adem uit.
Ik mis hem. Hieronder daarom als in memoriam mijn gedicht Determinatie dat ik voor hem schreef:
Determinatie
Met zijn gezang
bakent de merel
het territorium af
waarbinnen mijn vader
zich altijd prima thuis voelde.
Met mijn verrekijker
speur ik bosrand
en akkerzoom af
op zoek naar
ongeziene vogels
in de hoop
als onvoorziene dwaalgast
mijn vader te zien overkomen
uit niemandsland.
En verdomd:
Met zijn kenmerkende loopje
loopt hij zomaar
mijn blikveld binnen.
Hij steekt hij over naar mij, zwaait
en vraagt:
‘Nog wat bijzonders gezien?’
Pap, je staat voor me.
