Het is blijkbaar even ‘Happy Hufter hour’. Hoorden we gisteren VNO-NCW-voorzitter Hans de Boer irritante en grievende nonsens uitkakelen over die ‘labbekakken‘ van uitkeringstrekkers, vandaag (25 juni 2015) probeert Pro Rail-directeur Pier Eringa de Boer qua grofheid naar de kroon te steken door mensen die van plan zijn zelfmoord te plegen door voor de trein te springen vriendelijk te verzoeken dat buiten de spits om te doen.
Pardon? Jawel, hij zégt het gewoon: ‘Als iemand om halfvijf ’s middags voor de trein springt, denk ik weleens: hè verdikkeme, kies dan een ander tijdstip.’ Oftewel: Dames en heren zelfmoordenaars, kunt u alstublieft een economisch gunstig tijdstip uitkiezen, in N.S.-termen een ‘daluur’, om uw fatale sprong te doen? Dank u.
Het vervolgscenario kun je nu al uitschrijven: door de storm van protest (die nu al is opgestoken) ‘betreurt’ Eringa zijn uitspraak en de commotie die is ontstaan, hij zal zijn excuses aanbieden en dan is het wachten op de volgende schofferende uitspraak van een alfamannetje dat eerst zogenaamd dapper op zijn borst ramt en vervolgens, geschrokken door het kabaal dat hij zelf veroorzaakt, haastig zijn keutel weer intrekt.
Dat wekt bij mij dubbele verachting op: eerst om de grofheid van de geüite mening en vervolgens om de lafheid niet bij die mening te blijven, als je merkt dat hij niet in goede aarde valt.
De enige juiste reactie is in dit geval niet ’terug te gaan schelden’ (‘Hé, meneer Eringa, het wordt nu eens tijd dat u uw leven op de rails krijgt’) maar een genuanceerde, beheerste reactie te geven, zoals veiligheidsdeskundige Annemarie Timmermans gedaan heeft in een open brief die ze geplaatst heeft op LinkedIn. Hulde. Een verademing in een tijdsgewricht waarin iedereen maar ongezouten zijn ‘mening’ de ether in slingert.
