Vandaag (8 december 2025) is het precies 45 jaar geleden dat John Lennon werd doodgeschoten door Mark Chapman, een jaloerse fan. (Met zulke fans heb je helemaal geen haters meer nodig, maar dit terzijde) John Lennon mocht maar 40 jaar worden. We moeten er niet aan denken wat hij nog allemaal aan mooie nummers zou hebben gemaakt, als hij gewoon was blijven leven.
(Zolang AI trouwens zulke onzin over ons blijft uitstrooien, is er nog hoop voor ons mensen: ‘Nee, vandaag is het niet John Lennon’s sterfdag; zijn sterfdag is elk jaar op 8 december, de dag dat hij in 1980 werd vermoord, dus op 8 december 2025 zou het 45 jaar geleden zijn, maar we leven nu in december 2025.’ En dit bazelt AI bij elkaar op – juist ja – 8 december 2025… Maar ook dit terzijde)
8 december 1980 is zo’n trieste datum met een hoog ‘Waar-was-jij-die-dag?’-gehalte. Ik weet nog dat ik die dag en de dag erna op school zat. Het schokkende nieuws werd mij toen, die 9e december, ‘in de wandelgangen’ meegedeeld door twee klasgenoten.
Henk D…, die wist dat ik Beatles-fan was, bracht mij het bericht – lachend. Zijn vriend Theo A… stond erbij te grijnzen. Ik was te aangedaan om meteen assertief te reageren, anders had ik hun toegebeten: ‘Iemand – en niet zomaar iemand, maar een groot popmusicus – wordt op zijn veertigste doodgeschoten; is dat grappig? Stelletje eikels!’ Maar, zoals gezegd, ik was op dat ogenblik te zeer uit het lood geslagen om zo alert te reageren.
Het valt me op dat er vandaag, dus precies 45 jaar na zijn gewelddadige dood, nergens aandacht aan Lennons dood wordt besteed. Vandaar dat ik dat op dit weblog wel even heb willen doen.
En dan gaan we nu luisteren naar John Lennon, die over zijn graf heen, samen met de andere Beatles, ‘Now and then‘ voor ons zingt.
