Vandaag (19 juni 2024) stuitte ik op het bericht dat Jan Cremer is overleden. Eerlijk gezegd deed me dit niet zoveel. Cremer had van mij honderd mogen worden, maar ik had niet zoveel met zijn oeuvre. Ik heb maar vijftig bladzijden van Ik Jan Cremer gelezen en daarna verflauwde mijn belangstelling voor deze ‘onverbiddelijke bestseller’. En van Ik Jan Cremer 2 las ik slechts enkele bladzijden, want toen ik het boek opensloeg, walmde de mufheid mij tegemoet. Wat een oubollige stijl! Niet te hachelen.
Ruim vier jaar geleden heb ik een weblogbijdrage geschreven over het lenen van Ik Jan Cremer. En ik vind dit wel een passend moment om die nog eens onder de aandacht te brengen. Jullie vinden die weblogbijdrage hier.
