De goudvis in zijn kom
wordt aan alle kanten omgeven
door doorzichtige vrijheid.
Hij zwemt ernaartoe, hapt ernaar
maar moet zich buigen naar
de kromme beperking
van de wereldbol.
Eens zag hij door die panoramabril
een natuurfilm op televisie
waarin zalmen hun staart ophaalden
voor de zwaartekracht.
Die avond zwom hij topsportrondjes
hapte bijna
in zijn eigen staart.
