Vandaag (2 maart 2015) bereikt mij heuglijk nieuws: Exota komt terug! Deze frisdrank uit mijn jeugd verscheen- als ik mij het goed herinner – in zes verschillende tinten aan ons (hoewel Wikipedia er maar vijf noemt) waarvan je op een kilometer afstand al zag: dit kan niet gezond zijn. Deze gazeuse luisterde menig kinderpartijtje van mij op. Vanwege een onheuse bejegening door Marcel van Dam kreeg het frisdrankmerk een enorm imagoprobleem en tenslotte zou het bedrijf zelfs faillissement moeten aanvragen (een aanvraag die later trouwens weer kon worden ingetrokken).
Het begon, zoals de lancering van zoveel nieuwe producten, als een grap. Inmiddels hebben de initiatiefnemers 60.000 flesjes laten maken. Het is overigens niet de bedoeling dat Exota zoals vroeger in supermarkten verkocht zal worden; het zal alleen in horecagelegenheden verkrijgbaar zijn. Dus kinderfeestjes zal het niet meer kleuren met zijn felle, glazuur tartende kleuren. Toch jammer.
Ik schreef enkele jaren geleden een gedicht waarin Exota nog een rol speelt, Geen partij:
Geen partij
Exota gaf kleur aan
mijn kinderfeestjes.
Zes verschillende
tinten gif.
Wie die overleefde
zou het leven
toch aan moeten kunnen.
Sindsdien heb ik de stoelendans
steeds verloren,
ik bleef maar staan wachten
tot de muziek weer begon
terwijl alle anderen
lachend een plaats vonden
tegen elkaars ruggen.
Ik vond het zielig voor de ezel
die wij blind
prikten in zijn gezicht.
Waar de rest
gierend naar koekaas hapte
rilde ik voor binnenzwemmend
onzichtbaar gevaar.
Nu ga ik een pashokje binnen,
glijd soepel andere kleren in,
trek gezicht en kleding strak
voor ik het gordijn wegschuif.
Ik durf de verkoopster
tegemoet te treden.
Als zij vindt
dat ‘het mij niet past’
kan ik altijd terug
de verkleedkist in.
© André Degen
