Waarom is tennis de leukste kijksport? Daar kan ik twee antwoorden op geven…
Beste mensen, het is komkommertijd, dus wil ik er vandaag (2 juli 2015) ook even een komkommeritempje ingooien: waarom is tennis de leukste kijksport? Ja, jongens en meisjes, dat zijn nog eens filosofische vraagstukken op deze warmste julidag ooit. Maar ja, het staat vandaag in de Volkskrant en dan is het dus officieel nieuws. Bovendien is Wimbledon in volle gang, dus het heeft wel actualiteitswaarde.
In dit bericht wordt geanalyseerd waarom het zo fijn is om naar een tennispartij te kijken. Hét aantrekkelijke punt is dat een tenniswedstrijd op het allerlaatste ogenblik, bij het allerlaatste punt nog kan kantelen – en dat is ook meermalen gebeurd (en niet bij de minsten).
Daar komt nog bij dat het regelmatig voorkomt dat een subtopper een toptienspeler verschalkt en hem voortijdig uit een groot toernooi slaat. Dit beantwoordt uiteraard aan onze sensatiezucht en aan onze behoefte ons te identificeren met de underdog.
Verder is er tijdens een soms uren durende match een ware emotionele achtbaan. De spelers golven – soms per punt – tussen frustratie, ergernis, wanhoop en uitzinnige vreugde. En die gevoelens beleef je met hen mee (vooral als je, net als ik – op een veel lager niveau – de edele tennissport bedrijft).
Tennisfanaten kunnen de komende week hun hart maar ophalen met wat uit Londen tot hen komt. Ik koester de hoop dat mijn held Roger Federer nog één keer echt vlamt en met de Wimbledon-bokaal naar huis gaat…
