Wij spreidden onze plaid uit
ter afscheiding
van de buitenwereld.
Onder een kersenboom
die met haar takken
moederkloekwijd
alles afving
wat ons nog
boven het hoofd hing.
Ik had mijn ouders nog nooit
zo uitgelaten gezien
lachend kersenpitten spugend
naar degenen
die hen uitgenodigd hadden
in hun land van wijn en honing.
We zaten op een vliegend tapijt
dat niet eens van de grond hoefde te komen
om ons uit te tillen
boven alle zwarigheid.
In ons kleine warme universum
klom de leeuwerik naar het zenit
van ons geluk
tot een ster
jubelend van leven
waarop we ons verlaten konden.
Ik zou die plek
graag terug willen vinden
maar zij die hem mij aan konden wijzen
zijn allen hun eigen richting gegaan.
© André Degen
