Eindejaarsgedachte
Tussen twee duisternissen heeft mijn spetterkaarsje even gebrand. © André Degen
Tussen twee duisternissen heeft mijn spetterkaarsje even gebrand. © André Degen
Mijn ouders in levendiger tijden Vandaag (26 december 2015) is de eerste Tweede Kerstdag die ik ‘vier’ (nou ja, uitzit) zonder mijn ouders. Vandaar mijn kakelverse gedicht Terugblik dat ik gisteren voor hen heb geschreven: Terugblik Op dit ogenblik voel ik mijn ouders naar mij kijken vanaf het bankje voor…
Klik op de afbeelding voor een VERGROTING Soms in dit grauwe, prozaïsche bestaan stuit je op een korreltje poëzie, zoals een dorstige goudzoeker na veel graven en delven eindelijk stuit op een nugget geel edelmetaal. En dat fonkelt je dan ineens tegemoet op de meest onverwachte momenten. Een ogenblik kijk…
Toen een als Zwarte Piet verklede kleurling achtereenvolgens een overval pleegde even verderop geducht met zijn roede zwaaide en zo twee oude besjes de stuipen op het lijf joeg en passant een roomblanke maagd verkrachtte en toen nog eens pepernoten in verse wonden strooide door bij zijn arrestatie te verklaren…
Mam, nu wij niet langer op de zonneweide liggen de badlakens verschoten zijn jouw jurk uitgelopen zie ik dat ook jouw jeugd blootstond aan de camera verkleedkleuren in optocht de projector schroeit het stof weg niet te lang stilstaan bij een dia anders brandt hij door als het donker maar…
Als peuter op vaders arm wees mijn broer eens ernstig kijkend naar een witte muur en zei toen op besliste toon: ‘Dasse Ghuu.’ © André Degen