Gisteren (2 juni 2020) stuitte ik op dit filmpje op de site van Bild Zeitung (misschien niet de allerdegelijkste bron die jullie je kunnen voorstellen, maar goed, voor het onderwerp van deze bijdrage maakt dat niet uit). De gedachten van een mens zijn vaak een keten van associaties en door…
Keurig, zoals men datvan mij verlangtlever ik mijn manuscriptin drievoud inals formulierenvoor de ambtelijke molensen wie weetglijd ik danbedaard als een zwaanop een stille vijverde Nederlandse letteren binnen.Beschaafd, zonder lawaai te maken,zoek ik mijn plaatsjein de Nederlandse poëziezoals een verlate schouwburggast schuifeltnaar zijn voorbehouden zetelterwijl ik GODVERDOMME door de stad…
Ik schraap mijn gezichtvan de spiegel.De afvoer is spreekbuisvan mijn vermoeidheid.Als ik opduikuit de wasbak,zijn mijn trekken dan weggespoeld? Ik hang mij opin de strop van fatsoenschuifel langsdichtgeplamuurde façades.De bus is een rijdende wachtkamer.Doordeweekser kan de dag niet zijn. Op de toetsenborden worden weerongehoorde rêverieën gespeeld.In mijn hoofd ligt grijze…
De kantoortuin, Hof van Eden? Nee, dat is natuurlijk overdreven, maar het is mijn wat wrevelige reactie op een serie artikelen in de Volkskrant Magazine van vandaag (23 mei 2020), waarin de geneugten van het zzp’schap in alle toonaarden worden bezongen. En waarin het kantoorleven wel erg ongunstig wordt afgeschilderd.…
Het zoemt al een tijdje rond in Nederland: kunnen we dit jaar op zomervakantie? En zo ja, hoe dan? Als je weet dat het volk weer begint na te denken over de invulling van de zomervakantie en als het woord van de dag ‘voucher’ is, dan weet je dat de…
‘Je kunt de hele wereld leren kennenzonder je huis ooit uit te gaan.’Hoe graag wil ik die wijsheid onderkennenIn de tropen, aan de voet van een vulkaan.
Vandaag (10 mei 2020, hé, Moederdag! Maar daar gaat het nu niet over.) lees ik dit artikel in de boekenbijlage van de weekendeditie van De Volkskrant. Ach, dacht ik, Leonie Kooiker dood. 92 is ze geworden. ‘Geen sneue dooie’ zouden mijn ouders gezegd hebben (maar die zijn nu zelf dood…
Terwijl al mijn poriëngeluidloos schreeuwende muilen wordenen ik de jouwe dempen wilheeft een mier meer lef dan ik.Jij slaat hem geërgerd van je kuit. Aan het ven, zo wonderlijk roerlooskniel ik neeren mijn ogen dwalentussen de schrijvertjesmet hun zinloze streken. ‘Wat zie je?’ vraag je naar de bekende weg.Je hurkt…
Hè, hè, vanmiddag (7 mei 2020) heb ik het eindelijk weer eens gedaan: lekker ouderwets vogelen (ik zie jullie opveren en hoor jullie uitroepen: Wáát?! Gaat André nu ook al zijn seksuele escapades met ons delen? Help! Red ons! Nee hoor, wees gerust, ik gebruik ‘vogelen’ in de betekenis van…
Het bureau staat nubij ons op zolder. Als er aan werd gebeldvluchtte mijn vaderdie schuilkelder in. Met de verschijningvan mijn moederdoemde kust veiligvoor hem op. Dankzij haar werd hijopgevouwen foetussteeds opnieuw geboren. Bij ieder opstaan dronk hijeen voorteugvan bevrijding. Ik heb ooit zelf geprobeerdin dat bureau te kruipenmaar ons zo…
