Gisteren (12 oktober 2025) vond de 38e editie van de 4 Mijl van Groningen plaats en ik was er weer bij. Ik heb niet alle edities daarvan meegemaakt, maar ik heb inmiddels wel meer dan vijfentwintig deelnames achter mijn naam staan.
Zoals bijna ieder jaar waren ook nu de loopomstandigheden bijzonder goed: het was windstil, er viel een licht motregentje (dat overigens gestopt was toen ik aan de start verscheen) en de temperatuur lag rond de 16 °C.
Wat ik in 2023 schreef, gold ook voor deze editie van de 4 Mijl: ‘De sfeer was uitstekend en de van vorige edities bekende elementen kwamen weer voorbij: de ‘foute’, opzwepende muziek bij de start die de lopers los moet maken, de muziekbandjes onderweg (waar je uiteraard maar flarden van meekrijgt), de mensen langs het parcours die soms je naam noemen en je aanmoedigen, twee keer een vals plat voor de kiezen/voeten krijgen (eerst bij het Herewegviaduct en, in iets mindere mate, in de Herestraat) en dan de laatste paar honderd meter waarbij je er nog even alles uitperst voor de eindstreep.’
De nazit van de 4 Mijl vond ook dit jaar ’traditioneel’ plaats in hetzelfde eetcafé in Groningen dat al tientallen jaren prettig onveranderd is gebleven: The Ugly Duck (door dit gratis reclamemaken krijg ik overigens geen enkele provisie – nog geen biertje – dat wil even duidelijk stellen).
In 2021 vroeg ik mij, enigszins weemoedig, af: ‘Liggen de tijden van ‘de 4 Mijl binnen het half uur lopen’ voorgoed achter mij? Het lijkt er wel op, maar desondanks ga ik volgend jaar proberen in ieder geval de tijd van dit jaar te verbeteren en – wie weet – toch nog een keer binnen het half uur de 4 Mijl te lopen…’
Nu, anno 2025, kan, nee, moet ik stellen dat wat ik in 2021 nog hoopte – de 4 Mijl volbrengen binnen het halve uur – een ambitie is die voorgoed achter de horizon lijkt te zijn verdwenen: ik bracht dit jaar 33.34 op de klokken…
Maar goed, zolang ik kan, zal ik mee blijven doen aan de 4 Mijl. En daarbij zal ik maar gelaten aanvaarden dat mijn tijden jaarlijks oplopen…
