Zo zien we onze Koningin het liefst: dansend
© Lindanieuws.nl
Vandaag (17 mei 2015) viert Hare Koninklijke Hoogheid Máxima (voluit: Máxima, Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, mevrouw van Amsberg) haar 44e verjaardag. Voor zo’n charmante, knappe Moeder des Vaderlands zou je meteen, eh, je vlag willen uitsteken, maar dat mag volgens de vlaginstructie pas morgen, omdat dit een zondag is.
Ik heb op dit weblog al meerdere malen mijn gedicht Majesteitsschennis geplaatst, vandaar dat ik nou eens met iets anders op de proppen kom, om Máxima Zorreguieta te eren.
Ik schreef enkele jaren geleden het verhaal De uitglijder van de prinses, omdat ik ineens een visioen kreeg van de huidige echtgenote van Koning Willem-Alexander die zat te treuren in haar Gouden Koets/Kooi. Met weemoed dacht ze terug aan de tijd in New York toen ze nog ‘een feestbeestje’ was en de hele nacht wel door kon dansen.
Nu was ze weliswaar koningin, maar wel in een klein pestlandje met een kil klimaat waar de bewoners even koudbloedig waren als de kikkers die in die zompen voor zich uit zaten te staren. Waar waren de zwoele nachten van haar geboorteplaats Buenos Aires, met haar salsamuziek en haar swingende palmen?
Vanuit die gedachte ontstond mijn verhaal. Klik voor mijn fantasie over onze koningin op De uitglijder van de prinses.
