De gypaetus barbatus, oftewel de lammergier
© Joris Everaert
Vandaag (14 augustus 2014) meld ik mij weer officieel terug op mijn digitale domein (en trouwens ook op de plek waar ik mijn niet-digitale domein heb laten registreren. Het is altijd handiger pas achteraf te zeggen dat je afwezig bent geweest op je niet-digitale domein dan je afwezigheid daar van tevoren aan te kondigen:-).
Vakantieverplichtingen noopten mij enige tijd in het buitenland te zijn; in de Spaanse Pyreneeën, om precies te zijn. En daar heb ik Hem aanschouwd. Pardon, hoor ik jullie zeggen, is onze André daar hoog in de bergen, vlakbij de hemel ineens religieus geworden na een ontmoeting met de Allerhoogste?
Nee, ik kan jullie geruststellen. Hoewel ik mijn portie kerken, kathedralen en basilieken wel heb gehad deze vakantie (overigens tot mijn genoegen), ben ik niet bekeerd (tot geen enkel geloof).
Waar ik op doel: eindelijk, na jaren zoeken tijdens zomervakanties (in Kroatië, in de Picos de Europa en twee keer op Corsica) heb ik de lammergier gezien. O, is dat alles, hoor ik velen van jullie nu teleurgesteld zeggen.
Maar, jongens en meisjes, de baardgier, met een spanwijdte van meer dan tweeëneenhalf meter, over te zien zweven hoog boven een kloof is een onvergetelijke ervaring.
Van tevoren zei ik tegen mijn reisgenoten: als we de lammergier niet te zien krijgen, is de vakantie zeker niet bedorven, maar nu we hem tijdens drie wandelingen uitgebreid mochten bekijken, kan ik het onomwonden zeggen: dit was het hoogtepunt van de vakantie en de bekroning van een lange zoektocht die een beetje op de queeste naar de Heilige Graal begon te lijken.
Nu heb ik Hem gezien. De Here zij geprezen. Hallelujah.
