Ik lees Last thoughts on Woody Guthrie van Bob Dylan voor in café Marleen tijdens de thema-avond ‘Doe je eigen ding met Dylan’. Klik op de foto als je mij groter wilt zien (en wie wil dat nou niet?).
© José Cutileiro
Vandaag (21 december 2014) draai ik de hele dag nummers van Bob Dylan. Hoe dat zo komt? Gisteravond was er in café Marleen in Groningen een thema-avond ‘Doe je eigen ding met Dylan’ over de Grote Bard uit Minnesota.
José Cutileiro, de organisator van dit evenement, had mij ongeveer een maand geleden gevraagd of ik hier medewerking aan wilde verlenen in de vorm van een voordracht. Een voordracht… Als dichter was ik daar uiteraard wel voor te porren. Alleen vroeg José mij om het lange gedicht Last thoughts on Woody Guthrie te doen.
Toen ik de omvang van het eerbetoon van Woody Guthrie voor het eerst zag, kreeg ik twijfels of ik dit wel moest brengen voor een Nederlands publiek. Leven we niet in een tijdsgewricht waarin een De Wereld Draait Door-hijgerigheid (‘Meneer Proust, even een samenvatting van uw oeuvre in twee zinnen.’) ons tempo bepaalt en ons concentratievermogen heeft aangetast?
Nee, verzekerde José mij, café Marleen zou die avond volstaan met Dylan-fans die echt wel belangstelling voor mijn lange voordracht zouden kunnen opbrengen. Oké, dacht ik, daar houd ik je aan. Ik zegde toe en ging vervolgens flink aan het oefenen om de goede dictie voor Last thoughts… onder de knie te krijgen.
Gisteravond rond elven was het dan zo laat. Ik nam de plaats in waar ik zo vaak op de eerste woensdag van de maand tijdens Dichtclub-avonden had gestaan. Alleen dan met eigen werk dat ik van a tot z kende. Nu met een erg lang gedicht met soms tongbrekende zinnen (wat dachten jullie van: ‘When you were faked out an’ fooled white facing a four flush’) in het Amerikaans. Maar mag ik even Ivo Niehe op mezelf gaan? (ja, dat mag… van mezelf)
Mijn voordracht ging erg goed en na afloop kreeg ik van verschillende kanten schouderklopjes of anderszins enthousiaste reacties. Ik had niet voor niks zitten en staan zweten. Ik realiseerde me pas later dat dit mijn allerlaatste optreden in café Marleen was geweest. Maar op deze gezellige avond was er even geen ruimte voor melancholie.
Toen de aantrekkelijke Lisette Wendy, die zelf ook een nummer van Dylan had vertolkt (helaas had ik haar optreden gemist) mij ook nog complimenteerde met mijn performance, kon mijn avond natuurlijk helemaal niet meer stuk.
De rest van de avond was ook alleszins het aanzien en het aanhoren waard. Na tweeën stapte ik op de fiets, bringing it all back home.
Voor de echte liefhebbers is hieronder het You Tube-filmpje van Dylans eigen voordracht van Last thoughts on Woody Guthrie in 1963. Laat je daarbij niet afleiden door de stompzinnige plaatjes die een of andere irritante nepcreatieveling onder Dylans prachtige woorden gemeend heeft te moeten zetten.
