Sinds de Kerst niet meer wit is
en het landschap tijdens die dagen
niet langer toegedekt wordt
door een koude, warme deken
die geluiden dempt, verdriet verzacht
en ruzies afkoelt
laat ik de kerstdagen
liever blanco.
Ik wil ’s winters buiten lopen
dat het knerpt,
ingesneeuwd raken in een landschap
waar een tak aanraken
sneeuwbuitjes losmaakt.
Kijken naar wiegelende sneeuwvlokken
met hen traag worden
en voor even de zwaartekracht
niet voelen trekken.
© André Degen
