Determinatie

Met zijn gezang

bakent de merel

het territorium af

waarbinnen mijn vader

zich altijd prima thuis voelde.

 

Met mijn verrekijker

speur ik bosrand

en akkerzoom af

op zoek naar

ongeziene vogels

 

in de hoop

als onvoorziene dwaalgast

mijn vader te zien overlopen

uit niemandsland.

 

En verdomd:

Met zijn kenmerkende loopje

komt hij zomaar

mijn blikveld binnenlopen.

 

Hij steekt over naar mij, zwaait.

‘Nog wat bijzonders gezien?’

 

Pap, je staat voor me.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *