Eindejaarsgedachte
Tussen twee duisternissen heeft mijn spetterkaarsje even gebrand.
Categorie: Geen categorie
De dag der doden
Op deze dag stellen wij een bibberig lichtje tegenover de massieve duisternis. Wankel waakvlammetje waar de onvermoeibare ademtocht rakelings overheen scheert. Elk jaar moeten de verstomden weer komen met hun verhaal om bij ons in het gevlij te blijven. Maar het rumoer om ons zwelt aan, terwijl zij, tot…
Uit het leven gegrepen
Voor Harry Bij de uitgang van het crematorium stond een piepjong meisje ingezet als tegenspeelster van de dood. Ze deelde gedenkprentjes uit waarop stond hoe de familie graag wilde dat hij naar buiten trad. Beide armen in de lucht alsof hij onzichtbaar gewicht moeiteloos optilde. Tjoep. …
De eerste Vaderdag zonder vader
Mijn eerste Vaderdag (15 juni 2014) zonder vader. Dat is even wennen. Hieronder mijn gedicht Tekens dat ik speciaal voor mijn vader heb geschreven (overigens al jaren v��r zijn dood): Tekens Mijn vader was leraar. Laten we daarom zeggen dat de krijtstrepen daarboven door hem zijn getrokken.…
Majesteit, een gedicht voor u
Hare Koninklijke Hoogheid M�xima © tauserver.wtb.tue.nl Vandaag (17 mei 2014) viert Onze Konkinklijke Hoogheid haar 43e verjaardag. Allereerst natuurlijk gefeliciteerd Majesteit! Ik had al eerder – op Koningsdag – een gedicht voor haar geschreven, toen Fred de Graaf uiteraard niet aan de billen van Maxima zat: Majesteitsschennis …
Op retour
Ik wil mijn dementerende vader gewezen leraar Frans nog eenmaal meenemen naar Zuid-Frankrijk langs velden vol zonnebloemen. Die noemde hij steevast ‘een leger in slagorde dat wacht op bevelen van de zonnegod.’ Hij vond dat een mooie vergelijking van zichzelf. Ik vind dat nu ook. Voor de…
Op retour
Voor mijn vader Ik wil mijn dementerende vader gewezen leraar Frans nog eenmaal meenemen naar Zuid-Frankrijk langs velden vol zonnebloemen. Die noemde hij steevast ‘een leger in slagorde dat wacht op bevelen van de zonnegod.’ Hij vond dat een goede vergelijking van zichzelf. Ik vind dat nu ook. Voor de…
Palimpsest
Een verhaal, weggekrast, overschreven, wordt weer weggewist. De bladen gaan om en om. Tranen slaan te pletter tot inktpatronen op dit vlak. Vroegere landschappen schemeren hier doorheen; eerdere vrouwen zitten achter dit venster te kijk. Wie hier achter zit kijkt terug in de tijd.
Zandloper
Voor Julien Jouw entree leek op een zandloper: vanuit de ene weidsheid via een engte viel je een andere ruimte binnen. Ook voor jou is het langsschuren van zandkorrels begonnen al sta je daar nog niet bij stil als je zo meteen kastelen schept uit het strand.
Ultieme vernedering
In de Aktie Maxi graai ik rond in het massagraf voor verongelukte auteurs. Daar heb ik- hoe bestaat het De Gebroeders Karamazow bij de kladden. ‘De spanning van een misdaadroman de wereldbeschouwelijke taal van een filosofische roman en de psychoanalyse van een psychologische roman maken De Gebroeders Karamazow…