Bosrust

Ik kniel voor een stille miniatuursnelweg waar tegenliggers elkaar herkennen via hun antennes. De pensionbeheerster mag ik houden voor liefste tante. Zij stopt mij in mijn droom Vannacht zal ik in haar witte gestevenheid bijkomen van het verhaal op de vluchtstrook. Morgen als laatste daad van aanhankelijkheid eet ik mevrouw…

Lees verder

Tussen Haastrecht en Vlist

Ik stap in de kano, wankel maar vind al snel een evenwicht. Mijn armen zwellen op, juichen van ver geroepen uit een verdoving krijgen zij vanzelf een ritme worden met de peddel onbuigzaam, sterk en hard. O, ik wil weer duistere monsters vermoeden in het duistere water! Wat zich ophield…

Lees verder

Aardappelkolonie

‘Zuurstof aanwezig’. Gelukkig; daarom hoeft het gesprek niet stil te vallen. Het is moeilijk over jezelf te praten. Daarom iemands kooiconstructie ‘Ik heb wel es heurd…’ Een vrouw in een hoekje zit niet om woorden verlegen puzzelt stil voor zich heen vraagt naar geen betekenis. ‘Minsen binnen zulf ook wel…

Lees verder

Vereeuwiging

De fotograaf verbond hen in het echt. Mijn ouders in zwemkleding hun hoofden even Siamese tweeling zodat ze in het kader pasten. Met de Provençaalse zon in de rug en het bladerdak dicht genoeg om het bovenleed af te vangen. De overtuiging leefde dat niets hen klein kon krijgen. Wij…

Lees verder

Merkteken

Voor één oom blijf ik zijn leven lang het mispuntneefje dat stiekem zijn in huiskamer rondrennend zusje pootje haakte zodat ze het patroon van de kokosmat ingeprent kreeg. Uit haar voorhoofd is dat merkteken al snel weer verdwenen. © André Degen

Lees verder

Het vuur en de mannen

Mannen willen in vlammen staren niet hoeven praten en drank in schedels gieten. Mannen willen vlammen voor hen zien dansen heet, grillig, onvermoeibaar. Vonken zien opspringen vuurvliegjes die even naar de hemel reiken en dan uitdoven. Mannen willen vlammen om takken zien likken zo lang in de vlammen kijken dat…

Lees verder

Rechercheur

Ik word kalm van het stilleven van een lijk op zijn eennalaatste rustplaats. Gestolde levenslopen daal ik af. Mij wordt gelukkig niet gevraagd waaraan ik denk als ik voor me uit staar. Mij blijft het raadsel boeien waarom de mens altijd van zich af meent te schieten. Bij het dichtklikken…

Lees verder

Iedereen herdenkt op zijn eigen manier

Een Nederlandse piloot kwam er op 4 mei op elf kilometer hoogte achter dat het in zijn vaderland precies acht uur ’s avonds was. Zonder zich te bedenken zette hij de motoren uit voor de twee minuten Dodenherdenking. In de paniek die uitbrak verzocht de piloot eenieder tijdens die 120…

Lees verder

Ononderbroken

Mam, hoewel jij net als ik niet in God geloofde komt het ons nu beter uit maar wel van een hiernamaals uit te gaan. Want ik wil onze gesprekken niet laten onderbreken door zoiets plats als de dood. © André Degen

Lees verder

Ballonvaart

Tijdens een ballonvaart zeg ik tegen mijn ouders: ‘De waren reden dat ik jullie dit aanbied is dat de erfenis mij toevalt als ik jullie overboord kieper. Ik heb het al met de kapitein op een akkoordje gegooid.’ Lachend blijven ze op de bodem van de mand vertrouwen waaronder toch…

Lees verder