Gistermiddag (31 oktober 2023) ging ik per trein naar Amsterdam, om bij een bundelpresentatie aanwezig te zijn. Daar stond ik (samen met 49 andere dichters) in met een gedicht dat ik geschreven had naar aanleiding van een poëziewedstrijd.
Omdat ik aanvankelijk abusievelijk in de veronderstelling verkeerde dat ik mijn ‘handwerkje’ mocht presenteren, zegde ik toe bij die tendoophouding aanwezig te zijn.
Let wel: de presentatie van de dichtbundel was van 20.00 – 22.00 u. in onze hoofdstad en ik moest daarna weer terug naar Groningen; ik diende tenslotte als ‘working class hero’ de volgende morgen gewoon weer om zeven uur naast mijn bedje te staan…. (want nog altijd kan ik niet van de pen/het toetsenbord leven…)
Oftewel: eigenlijk was dit een onzalig plan en een heilloze onderneming. Maar ja, ik ben een dichter/schrijver die zijn werk serieus neemt, dus mijn motto luidt: ‘Alles voor de kunst!’
Om een lang verhaal kort te maken: bij Dronten begon de ellende: daar klonk de ‘meester‘ door de intercom van de trein: ‘Dames en heren (hé! dacht ik ‘woke’: geen ‘Beste reizigers?’), slecht nieuws.’ Nou, dan weet je het wel. En dat was ook zo, want vervolgens deelde hij ons mee: ‘De trein uit Den Haag naar Groningen heeft iets geraakt. Er is nu onderzoek gaande. Daarom staan wij nu stil. Zodra ik meer weet, kom ik bij u terug.’
Zucht. Normaliter zou ik om 18.26 u. op station Almere Centrum aankomen. Daar had ik zes minuten overstaptijd. Die aansluiting ging ik nu natuurlijk nooit meer halen. Ik zag het er op dat moment nog van komen dat ik onverrichter zake terug zou moeten naar Groningen. Dag zestig euro van de dagretour – toch een substantieel bedrag voor een zzp’er.
Ik kwam tenslotte met anderhalf uur vertraging op Amsterdam Centraal aan en kon krap aan een uur aanwezig zijn bij de bundelpresentatie. En ik kon niet naborrelen en miste op de terugweg – buiten mijn toedoen – ook nog een aansluiting naar het Hoge Noorden. Oftewel, zowel qua mensen als qua treinen miste ik deze avond de aansluiting.
En dat betekende dat ik om half twee ’s nachts binnenliep in het Hoofdstation van Groningen, terwijl ik daar om tien voor vijf die middag was ingestapt op weg naar Amsterdam…
Achtenhalf uur onderweg… En daarbij was het netto uitlekgewicht van deze avond nul komma nul: ik had geen prijs gewonnen en ik had mijn gedicht niet eens mogen voorlezen (oké, ik had dan wel een exemplaar van de bundel gekregen). Maar goed, daarom niet getreurd, want wat ik al zei: alles voor de kunst, nietwaar!
Hieronder staat trouwens mijn gedicht waarmee ik in de bundel Singeldichten sta:
