De wijn, je trouwste vriendin,
had je tuitmond
paars geverfd
als voor een slotfeest
(je trouwste vriendin, ja:
niet onze naam
maar die van bordeaux
zou op je lippen liggen
als jouw lucht
op de bodem
van de duikersklok
opgebruikt was).
Wij vielen binnen
vonden jou
aan de keukentafel
weggeschemerd,
het was
of de ruggegraat
uit je narcoselijf
getild was,
jij door tranen
uitgelopen
waterverfschilderij
jij uitgezakte poef
had je lekker
door het leven
op de kop laten zitten
en nu moesten wij jouw cocktail
woordeloos slikken.
Je stommelde
stemmingen
in en uit
viel terug
voorover,
je was
o zo innig
een bloedverbond
met rode wijn
aangegaan
en nu dachten wij
dat te verbreken?
De kwade geesten
lieten zich
alleen met
donder en geweld
op niet meer dan
een zuchtlengte afstand zetten.
© André Degen
