Zo worden vijftigplus werknemers gezien door veel werkgevers.
Hè, hè, het hoge woord is eruit. Vandaag (8 december 2014) krijg ik ein-de-lijk eens eerlijk te horen van een intercedente waarom ik voor een baan ben afgewezen waarvoor ik wel degelijk gekwalificeerd was (tekstschrijver): de werkgever gaf de voorkeur aan een jonger iemand. Openlijk mogen uitzendbureaus dat niet toegeven, want officieel wordt er in Nederland op de arbeidsmarkt niet aan leeftijdsdiscriminatie gedaan, maar officieus geeft leeftijd dus wel degelijk de doorslag bij de selectie van vacaturekandidaten (ik had dat off the record al wel vaker gehoord).
Je hebt er natuurlijk niks aan, maar ik ben blij dat dat deze bemiddeldame tenminste ronduit toegaf dat haar opdrachtgever een jongere kandidaat wilde hebben. Ik ga haar naam en die van het bureau waarvoor ze werkt dan ook niet noemen, want ik vind het haar niet aan te rekenen dat ik – voor de zoveelste keer – achter het net vis.
Ik ben namelijk al een tijdje (ik houd van understatements) op zoek naar een nieuwe baan. ‘Een aantal kandidaten, passend binnen het opgestelde profiel hebben wij uitgenodigd voor een gesprek,’ ‘Wij hebben kandidaten die beter aansluiten bij het gevraagde functieprofiel’, ‘Uiteindelijk hebben wij de sollicitanten geselecteerd die het meest voldoen aan de door ons gestelde eisen’, ja, ik ken alle afpoeierclichés ondertussen nu wel.
Zou de reden dat ik ‘er niet door kom’ hieraan liggen? (‘Vijftigplussers weinig gewaardeerd op werkvloer’). Het zou zomaar kunnen. Tenslotte ben ik 51.
‘Minder dan de helft van de werkgevers (42 procent) ziet de werkzekerheid voor vijftigplussers in de toekomst positief evolueren. Ondanks de vergrijzing geeft slechts 8 procent van de werkgevers de voorkeur aan vijftigplussers en maken die laatsten vijf keer minder kans om aangenomen te worden dan hun jongere collega’s. Zestig procent van de werkgevers ziet in de toekomst geen actieve rol voor vijftigplussers in zijn bedrijf.’ Aldus een onderzoek dat is uitgevoerd door TempoTeam.
Oei, dat stemt niet erg hoopvol voor de (nabije) toekomst. En ik moet/mag nog 16 jaar. Ik wil wel, daar zal het niet aan liggen. Kom dus maar op met die baan! Daarom, biedt zich aan:
‘Energieke taalvirtuoos met gevoel voor commercie, leergierig en humoristisch, van wie het levensmotto is ‘My glass shall not persuade me I’m old’ (Shakespeare), met ruime ervaring in diverse branches in het bedrijfsleven zoekt marketing/communicatiebaan in organisatie waar vijftigplus niet synoniem is voor inflexibel, duur, eigenwijs en ziektegevoelig en waar ervaring en creativiteit gewaardeerd worden. Uw reacties zie ik graag tegemoet op info@andredegen.nl.’ Nou, dat zou toch moeten lukken.
