Boeiende taalkwestie op deze (1 maart 2019) vrijdagmorgen.
In een geschil tussen Lidl en Grolsch, over respectievelijk de biernamen Kordaat en Kornuit, die teveel op elkaar zouden lijken, heeft de rechter gesproken.
Grolsch is van mening dat ‘Kordaat’ wel heel veel lijkt op ‘Kornuit’, haar speciaalbier met ‘een frisse smaak en een zachte afdronk’. De woorden beginnen beide met ‘kor’ en eindigen op een t. Daarnaast schurkt Lidl met haar Kordaat qua imagovorming wel heel dicht tegen Kornuit aan.
Maar goed, de rechter is dus tot een uitspraak gekomen: ‘Die oordeelde dat de klemtoon bij beide woorden op een andere lettergreep ligt.’ Er zou dus taalkundig genoeg onderscheid zijn tussen de twee.
‘Verder zijn er niet voldoende visuele overeenkomsten in de beeldmerken van Kornuit en Kordaat die een gevaar voor verwarring met zich meebrengen.’
Nu spreek ik best redelijk Nederlands, vind ik zelf, dus ik ging eerst eens bij mezelf te rade: ligt de klemtoon bij zowel ‘kordaat’ als ‘kornuit’ niet op dezelfde lettergreep? Daar was ik tot nu toe toch echt vanuit gegaan.
Bij ‘kordaat’ wist ik honderd procent zeker dat die op de tweede ligt, bij ‘kornuit’ besloop mij een heel lichte twijfel; ik ben tenslotte in het Noorden opgegroeid en hoewel me dat zelden overkomt, zou het kunnen dat er incidenteel een noordelijk getinte tongval mijn taalgebruik was binnengeslopen.
Vandaar dat ik de telefonische adviesdienst van Onze Taal maar eens belde (€ 0,90 per minuut en ik werd vijf minuten aan de lijn gehouden; tsja, je moet wat over hebben voor je taalprincipes…). Geen enkele twijfel: bij zowel ‘kordaat’ als ‘kornuit’ ligt de klemtoon op de tweede lettergreep.
Dus, meneer of mevrouw de voorzieningenrechter, kunt u mij even zeggen waar u Nederlands heeft geleerd?
