Onze kat Elvis zocht altijd de raarste plekken op
om zich neer te vlijen. Zo kon je hem aantreffen
in de wasmand, in de Stratego-doos en ook in deze
pose. Zo zorgde hij bij mij voor een writer’s block,
het enige dat ik niet erg vond.
Het was de dag die je wist dat zou komen: gisteren (15 januari 2018) is onze kat Elvis overleden. Vijftien jaar (zestien, met een jaar aanlopen meegerekend) is hij bij ons geweest en dat waren zeer gezellige jaren.
We weten niet hoe oud hij is geworden, want Elvis was – oneerbiedig gezegd – een ‘vierdehandsje’. Toen hij de laatste keer werd ‘afgedankt’, hebben wij ons over hem ontfermd en hem bezworen dat hij bij ons tot zijn dood mocht blijven, als hij zich goed gedroeg (onze zoon was toen nog een baby en dan moet je je huisdier wel kunnen vertrouwen). Elvis heeft zich altijd voorbeeldig gedragen en hij is dus inderdaad tot zijn dood bij ons gebleven.
Rust zacht, kleine zwarte rakker. Het was een genot jou al die jaren over de vloer te hebben.
Hieronder als in memoriam een gedicht dat ik een paar weken geleden over hem geschreven heb:
Omtrekkende beweging
Elke keer als ik
een gedicht ga schrijven
springt mijn kat op tafel
en gaat dwars liggen
over mijn schrift.
Ieder ander zou hem
weggeduwd hebben
om verder te kunnen gaan;
ik schrijf maar
om hem heen.
Wie weet bereik ik
via die omwegen
plekken waar
anderen niet komen.
© André Degen
Mooi in memoriam voor onze zwarte rakker!