Vandaag (26 mei 2017) is the day after. Gisteren voer JC ten hemele en AD vierde zijn verjaardag. Zo deed ieder het zijne op 25 mei.
Op de avond van Hemelvaart zat ik met mijn verjaarsgezelschap rondom een vuurpot en declameerde onderstaand gedicht dat ik de dag vóór mijn 54e verjaardag had geschreven:
Het vuur en de mannen
Mannen willen
in vlammen staren
niet hoeven praten
en drank
in schedels gieten.
Mannen willen
vlammen voor hen
zien dansen
heet, grillig, onvermoeibaar.
Vonken zien opspringen
vuurvliegjes die even
naar de hemel reiken
en dan uitdoven.
Mannen willen vlammen
om takken zien likken
zo lang in de vlammen kijken
dat ze ’s nachts in hun bed
achter hun oogleden
het vuur nog zien branden.
Mannen vormen
een gesloten cirkel
om de gloedplaats heen
en wisselen woorden in
voor geknisper en geknetter.
Uit hout ontsnappende
sissende sappen
lessen een dorst
en de andere
houden ze zelf
in de hand.
Mannen willen alle lucht
sparen voor het vuur.
Mannen laten
hun stemmen doven
om het vuur
te laten spreken.
© André Degen
