Mijn moeder uit de tijd dat ze de Dood
nog recht in zijn gezicht mocht uitlachen.
Vandaag (13 april 2017) had mijn moeder 78 moeten worden, als niet de kille sluipmoordenaar kanker haar op haar zesenzeventigste had geveld. Voor haar daarom als eerbetoon op haar tweede verjaardag die ze niet kan vieren mijn gedicht Projectie dat ik jaren geleden voor haar schreef toen er nog geen vuiltje aan de lucht was.
Projectie
Mam, nu wij niet langer
op de zoneweide liggen
de badlakens verschoten zijn
jouw jurk uitgelopen
zie ik dat ook jouw jeugd
blootstond aan
de camera
verkleedkleuren in optocht
de projector schroeit
het stof weg
niet te lang stilstaan
bij een dia
anders brandt hij door
als het donker maar
een lichtraam heeft
en mijn moeder
geen leeftijd aanneemt
ben ik niet bang
Mam, zie je mijn vingers
ze wijzen omhoog
zolang jij blijft kijken
zink ik niet
© André Degen
