mijn poëzieworkshops voor Stap op de Rode Loper! mocht geven.
Afgelopen maandag (24 november 2025) mocht ik weer poëzieworkshops verzorgen voor Stap op de Rode Loper! De locatie was dit keer Leeuwarden. Ik was eerder in Frieslands hoofdstad geweest, om er poëzieworkshops te verzorgen: vorig jaar stond ik in Theater Meeuws aan de Oostersingel.
Nu was de plaats van poëtische handeling de Blokhuispoort, een voormalige gevangenis. Ik was hier lang geleden eens geweest als bezoeker, dat wil zeggen dat ik er toen een rondleiding kreeg en gelukkig daarna weer vrij was om te vertrekken.
Nu was ik er dus als poëziedocent en wel in De Lik. Omdat het een voormalige strafinrichting was, hadden alle vertrekken in dbieb (het gedeelte waar de workshops van Stap op de Rode Loper! gehouden werden) namelijk benamingen die betrekking hadden op het penitentiaire verleden; wel met een knipoog, want de namen waren Bargoens voor ‘gevangenis’ of voor ‘politieagent’: zo had je spreekkamers die De Nor heetten, Juut of Wout, Stille of dus De Lik.
Ik vroeg mijn leerlingen wat ‘de lik’ betekende, omdat ik wel vermoedde dat de meerderheid van hen dat niet wist; en dat vond ik begrijpelijk, want het is tenslotte een ouderwets woord en ook een jonge docente Nederlands die met mij meeliep kende het niet. Wat wel grappig was: toen ik de naam uitlegde met de straattaalbenaming ‘jilla‘, begrepen enkele leerlingen die wel.
O God, nee hè? André, je gaat toch niet die belegen grap maken van ‘We zitten in ‘de lik’ en nou maar zien of we er weer uit komen’? Ja hoor, hij deed het wel… Ai, ai, jammer!
Ik ga hier niet à la Ivo Niehe zitten opscheppen over mijn eigen optreden, maar ik mag wel zeggen dat het goed ging. De kinderen waren af en toe luidruchtig, maar ze deden goed mee en sommigen kwamen met mooie gedichten.
Deze keer wilden leerlingen hun eigen maaksels niet zelf voorlezen – gêne weerhield hen daarvan – maar ik mocht ze wel voordragen, op voorwaarde dat ik niet zei van wie het gedicht afkomstig was. Van één meisje mocht ik het gedicht op dit weblog zetten. Ik plaats het hieronder, inclusief kleine taalfouten:
Ik ben op tv-pensioen, altijd programmas over gossip en royalty terwijl ik op de bank zit te eten en smullen. de Pensioen is rustig maar nog altijd denk ik aan de dikke partys en hoe ik danste als een icon in mijn fleurige outfit.
Prachtig, toch? Hoewel ik dit werk al jaren met veel plezier doe, blijf ik het fascinerend vinden dat er binnen drie kwartier dit soort gedichten ontstaat; in zeer korte tijd moet je een relatie met de kinderen opbouwen, je moet ze daarna aan de gang zien te krijgen en als het meezit, komen uit hun inspanningen ook nog mooie gedichten. Op één uitzondering na is dat tot nu toe altijd gelukt. Komende maandag mag ik het nog eens overdoen, ditmaal in De Harmonie in Leeuwarden.
