Zelf ben ik reislustig en ik ga graag op (zomer)vakantie, maar ik heb een vriend die dat maar niks vindt; hij blijft het liefst thuis. Daar valt iets voor te zeggen: thuis is vertrouwd en veilig en het leven is er ook nog veel goedkoper dan op vakantie. Ik had hem kortgeleden verteld dat ik binnenkort ook weer de tocht naar het zuiden ga ondernemen. Vandaag (20 juli 2025) kreeg ik onderstaande mail van hem:
‘Beste André,
Om mij heen is het rustig – eindelijk. De meeste mensen in mijn buurt hebben zich ook dit jaar weer braaf aangesloten bij een van de karavanen die alle windstreken uit waaieren. Ze denken vrij te zijn, maar dat zijn ze niet: ze staan zo meteen vast in een file, schuifelen voort in een lange wachtrij voor een bezienswaardigheid en terug op hun camping worden ze aan alle kanten omsloten op hun krappe staanplaats.
Ze gaan ziek worden, teveel betalen, zich ergeren aan onbeschofte obers, teleurgesteld raken, omdat de werkelijkheid zich weigert aan te passen aan de opgepoetste plaatjes die gladde mooipraters hun hebben voorgehouden.
Ik blijf achter, maar voel me niet verlaten. Ik blijf binnen mijn vertrouwde domein. Daarbuiten blijf je altijd de vreemdeling. Loop je huis uit en drie straten verder kennen de mensen je al niet meer.
In je vakantieland tolereert de inheemse bevolking je enkel en alleen vanwege je geld; daarzonder verlies je meteen de aanspraak op hun welwillendheid.
Ik hoef mij niet te verplaatsen, mij wachten geen onaangename verrassingen, geen verkeersopstoppingen, omleidingen, overvolle campings. Ik hoef niet halsoverkop te vertrekken van mijn kampeerterrein, omdat een oprukkende bosbrand die plek bedreigt.
Ik zit in mijn achtertuin, vanwaar ik vrije doorgang heb naar de koelkast. Geen wachtrijen voor een consumptie die ook nog eens veel te duur is, geen norse ober die, hoewel hij allesbehalve toeschietelijk is, toch een fooi verwacht. En ik hoef niet elke dag een taalbarrière over te klimmen; ik zak dagelijks in een bad van begrip.
Je zoekt verwoed een plek waar je je thuis en op je gemak voelt; waarom zou je daar dan weer uit vrije wil weggaan en naar vreemde streken trekken, waar je je nooit helemaal thuis voelt? Mijn moeder zei vroeger al: ‘Blijf zitten waar je zit en verroer je niet.’
Thuis vermijd je onrust; op reis moet je je steeds instellen op een nieuwe omgeving. Dodelijk vermoeiend. Wie zei ook alweer: ‘Wie reist, wordt wijs; wie wijs is, blijft thuis’? Een wijs man, maar goed, om tot dat inzicht te komen, moet je dus wel eerst wel veel gereisd hebben.
André, ik wens je natuurlijk wel een fijne vakantie!
Je thuiszittende vriend A.’
