Het is een luxeprobleem natuurlijk en heel veel mensen zullen er geen enkele last van hebben: iets wat ik ‘leeshaast’ noem, het besef dat er nog zoveel te lezen boeken op je liggen te wachten, terwijl je – voor je gevoel – veel te weinig tijd tot je beschikking hebt om al die werken tot je te nemen.
Vandaag (4 januari 2025) overviel het mij ineens, tijdens het lezen van het katern Boeken & Wetenschap in De Volkskrant: help, ik moet nog zoveel lezen! Ik heb geen tijd te verliezen! Daarom moet ik nu beginnen met lezen! Alleen: met welk boek?
Het begon met ‘Verheugen voor gevorderden‘, een lang artikel van (binnenkort ex-)chef boeken van De Volkskrant, Wilma de Rek. Dat gaat over wat De Rek noemt het ‘verheugingsmechanisme’ bij ouderen: hoe kun je je nog verheugen op dingen in de wetenschap dat je toekomst aan het krimpen is?
Hierbij geldt, net als bij financiële zaken: ‘het moet uit de lengte of uit de breedte komen’, dat wil zeggen dat wat de oudere in de lengte heeft verloren (zijn levensduur is in principe natuurlijk korter dan die van een jongere) kan hij winnen in de breedte (de intensiteit van zijn verheugen kan met de jaren toenemen).
In ‘Verheugen voor gevorderden’ komen diverse schrijvers voorbij, waaronder de Romeinse filosoof Lucius Annaeus Seneca, van wie ik het korte werkje De brevitate vitae (Over de kortheid van het leven), in een tweetalige uitgave (Latijn – Duits) al meer dan… 37 (!) jaar in mijn bezit heb, zonder het tot nu toe gelezen te hebben. Ik ben er diverse keren in begonnen; in de Latijnse tekst, wel te verstaan (ja zeg, ik heb niet voor niks het gymnasium doorlopen!), maar elke keer strandde ik al na een paar bladzijden, ondanks mijn best redelijke kennis van het Latijn. Oké, een goed voornemen voor het nieuwe jaar: ik ga De brevitate vitae lezen, integraal in de Latijnse versie… Het motto daarbij: Ago ergo sum, ik handel, dus ik besta.
In het artikel ‘De stemming? Rustig, maar grimmig’ gaat het over brieven die de schrijver Nescio tijdens de Hongerwinter schreef aan zijn dochters en hun gezinnen. Nescio… Van hem heb ik bijna alles wel gelezen (dat is ook niet zo moeilijk, want zijn oeuvre is vrij klein: 350 bladzijden in totaal). Toen ik het artikel over Nescio’s oorlogsbrieven las, kreeg ik de kriebels: ik liep naar boven, pakte de bundel met het drieluik De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje en begon meteen een paar bladzijden in De uitvreter te lezen.
Nog een andere auteur die in het katern Boeken & Wetenschap voorbijkomt, in het artikel ‘Herhaalrecept’, is Geert Mak, van wie ik met veel plezier Hoe God verdween uit Jorwerd en Reizen zonder John had gelezen. Maar de turf In Europa (1222 bladzijden) staat al jaren ongelezen in mijn boekenkast…
Ja, ‘Zoveel te doen‘, Erik Mesie zong het in 1983 al. En van al de dingen die ik te doen heb, is lezen er dus zeker één van.
