Wat doe je als je partieel gelockdowned thuis zit dezer dagen? Natuurlijk, je kunt je huisgenoten terroriseren, je kunt Candy Crush spelen, in de hoop dat je net als die Belg na drie jaar tien uur per dag spelen op het tweeduizendste level zit, of je gaat… vogels kijken!
Het schijnt de laatste tijd een heuse trend te worden, lees ik vandaag (8 april 2020): wat fladdert daar om mijn huis en kwettert daar in de bomen in mijn tuin? Mensen die nu gedwongen thuis zitten (ik zou haast zeggen ‘onvrijwillige huismussen’ zijn, maar zo flauw ben ik natuurlijk niet) stellen zich die vragen de laatste tijd steeds vaker.
Nu mensen thuis werken, niet naar hun favoriete café kunnen gaan en familiebezoekjes ook uitgesteld moeten worden, gaan ze als het mooi weer is, zoals deze week, om zich heen kijken en zich interesseren voor onze gevederde vrienden.
De Vogelbescherming biedt zelfs gratis online cursussen vogelen aan. Dat de vogels zich mogen verheugen in een verhoogde belangstelling is wat mij betreft positieve bijvangst van deze viruscrisis. Wie weet, als al deze ellende weer lang en breed achter de rug is dat mensen net iets meer over hebben voor de vogels en een reddingsoperatie voor de grutto en andere ‘boerenlandvogels‘ geldelijk gaan ondersteunen.
Bij mij is het vogels kijken niet afhankelijk van welke trend dan ook; ik doe dat m’n hele leven al. In de hiërarchie van tijdbestedingen moet vogelen bij mij wel netjes achter aansluiten, na schrijven, lezen en sporten, maar door de jaren heen heb ik er – met veel plezier – toch aardig wat uurtjes aan besteed.
Naast het bieden van tijdverdrijf vanuit de tuinstoel is er natuurlijk nog wat anders wat ons fascineert aan de bestudering van het gevogelte des hemels: misschien wel de diepste wens van de mens is het om te kunnen vliegen (een fenomeen dat ik als amateur-psycholoog graag, met een andere uitleg van de term, een ‘Icarus-complex‘ zou willen noemen).
En meer nog dan anders voelen wij in deze onwezenlijke periode van ‘huisarrest’ de drang naar absolute bewegingsruimte, de behoefte om weg getild te worden van de aardse beslommeringen. Ja, ‘vrij als een vogel in de lucht’, Herman van Keeken zong het in 1972 al…
