In een krakersbolwerk
liep ik Saar
mooi punkbeest
tegen het zacht gebleven lijf
dat al die piercings niet nodig had
om in vorm te blijven.
Saar ‘hield van mannen
met verrotte koppen
aan wie je kon zien
dat ze geleefd hadden.’
Ze keek mij dus met minachting aan.
Ik kan Saars bewondering
naar mij toe halen
door mijn lichaam uit te roken
mijn lever stuk te drinken
zodat mijn lijf een kraakpand wordt
waar zij graag in woont.
Na jaren kom ik dan terug bij Saar
om haar trots mijn uitgewoonde kop
op een presenteerblaadje aan te bieden.
Maar waarschijnlijk zou ze dan zeggen:
‘Mmm… bij nader inzien
vond ik je met die babyface toch lekkerder.’
© André Degen
