Hoe was het ook alweer
om fit te zijn?
Zelfs de poging
dat terug te halen
is me teveel.
Toch was er een tijd
dat ik mij niet elke ochtend
verpletterd vanonder een rotsblok
vandaan moest wurmen
om mezelf herrezen te verklaren.
Bezigheden van mijn medemens
aanschouw ik nu
als door een ziekenhuisraam.
Daarbuiten fietst, wandelt, kanoot,
loopt men hard;
dingen waarvoor ik ook ooit
de kracht had.
Wanneer besloot mijn lichaam
dit allemaal niet meer te willen?
Wanneer werd ik afgekoppeld
van de hoofdstroom?
© André Degen
