Vandaag (30 augustus 2025) is het net iets meer dan een maand geleden dat ik mijn meest recente weblogbijdrage plaatste. De dag daarna ging ik drie weken op vakantie, maar met het oog op mogelijke inbraak is het uiteraard verstandiger dat niet van tevoren op een publiekelijk toegankelijk platform rond te bazuinen. Nou scheelt het dat er in mijn huis niets van waarde te halen valt: zo denk ik dat er geen inbreker zo stom is om met een loodzware Loewe-tv van ruim twintig jaar oud te gaan sjouwen, die je trouwens aan de straatstenen niet meer kwijt kunt.
Nu meld ik mij dus weer ‘present’ en normaliter had ik dat meteen na thuiskomst gedaan, ware het niet dat diverse perikelen mij daarvan afhielden.
Vlak vóór de de zomervakantie wilde onze kat Nova ineens niet meer eten. Ach, denk je dan, kan gebeuren, maag van streek en morgenvroeg eet ze ‘voor twee’. Maar nee, de volgende ochtend liep ze op haar voer af, rook eraan en liep er toen weer van weg. Nee hè, dacht ik, niet weer: in maart had ik datzelfde beleefd, twee weken lang, met twee à drie dierenartsbezoeken per week tot gevolg. Dat kon ik nu niet gebruiken, want ik zou twee dagen later met vakantie gaan.
Om een lang verhaal kort te maken: Nova knapte gelukkig weer op, maar ik ging wel twee dagen later dan gepland richting het zonnige zuiden, want een zieke kat achterlaten voor de verzorgster is natuurlijk not done.
Tijdens de vakantie kreeg ik telefonisch door dat het meermalen overgeven per dag weer was begonnen. Als je die informatie krijgt, terwijl je je verheugde op een dagje zorgeloos rondslenteren in Montpellier, schiet je (kortstondig) in de stress die je achter je gelaten meende te hebben. Maar ook dat braken van Nova ging gelukkig weer over.
Ik was echter nog maar een paar dagen thuis of mijn andere kat, Luna, begon kuren te vertonen: niet eten, overgeven. Wat doe je dan? Je geeft ander voer, maar als ook dat niet het gewenste resultaat oplevert, ga je maar weer naar de dierenarts.
Om ook dit verhaal kort te maken: Luna moest geopereerd worden voor een verstopping, veroorzaakt door een haarbal. Daarvan is ze nu langzaam herstellende.
Dit soort zorgen om je katten vormt uiteraard geen ideale voedingsbodem voor een daverende voor- en napret. En van het ‘vakantiegevoel nog even vasthouden’ was op deze manier natuurlijk ook absoluut geen sprake. Sowieso werd ik vrijwel meteen na mijn vakantie weer geconfronteerd met de harde werkelijkheid, want tijdens mijn eerste werkbijeenkomst werd duidelijk dat de school waar ik bijna vier jaar werkzaam ben geweest ophoudt te bestaan.
Maar goed, ik ben dus weer thuis. En als je dan leest dat de eerste kruidnoten op 30 juli alweer in de schappen lagen, wanneer je eikels op de grond ziet liggen en de herfstdraden voelt, als je ’s morgens vroeg je fiets uit de schuur haalt, dan weet je dat de zomer definitief voorbij is.
Mijn kampeerkoelkastje, dat tijdens mijn verblijf in een tent op diverse campings dag en nacht zo vertrouwd stond te snorren, is nu weer verstomd. Ik ga het schoonmaken en daarna opbergen op mijn zolder. En dan moet ik weer een jaar wachten tot ik het weer tevoorschijn kan halen. Het aftellen is begonnen…
