Niemand komt hier levend uit
Hij zette de dans inmet de standaardde microfooncobrakop waar hijomheen draaidesproeide hemzijn gif aansiste hem toespring uit je velbuig je tong meemet mijn slangentaalde Indiaandoor zijn fontanelnaar binnen geslopenliet de sjamaanin hem uithij zette zijn leven inde overdriveroulettespaakwieldraaide hij vol opende werkelijkheid liep uitin vloeistofdia’sin elke metamorfosezag hij meer terugvan…
Een wilde romance
Nazomerspel
We delen ons bloedmet de muggenherstellen de balansmet rode wijn.Ons lichaam merkt het verschiltoch niet meer op. In een kuip badend van lichthouden we onszelf veiligterwijl we worden omgevendoor donkere stammen. Een auto rijdt dwarsdoor het stuk heenmaar blijft in zijn eigen tijden wij in de onze. De sterren die…
Een wintersprookje in de nazomer

Vandaag (8 september 2024) keerde ik terug van mijn traditionele weekendje Diever in de nazomer. Ik was daar vrijdagavond heen gegaan met vrouw en zoon voor de opvoering van zaterdag van Wintersprookje (The Winter’s Tale) van de Grote Bard uit Stratford-upon-Avon. De opening was al anders dan anders en daarmee…
Pieterpad, het laatste traject

Vandaag (1 september 2024) heb ik het – voor mij – allerlaatste traject van het Pieterpad gelopen. Eind april liep ik op één dag van Groningen naar Zuidlaren (26 kilometer) en dat was voor mij het eennalaatste stuk van de langeafstandswandeling van Pieterburen naar de Pietersberg bij Maastricht. Zoals ik…
Hou es op met je ‘schuldig landschap’!
Vandaag (28 augustus 2024) lees ik, zoals gewoonlijk, in De Volkskrant de column van Max Pam. Deze keer gaat die over de Poolse stad Bialystok (waar ik –shame on me? – nog nooit van gehoord had). Pam stelt dat de Poolse stad in feite het vierde hoekpunt was in het…
Benalmádena? De groeten!
Uit de hemel, in de hemel
Winterslaap
Om ons heenspanden wij opnieuwhet membraan tussenbuiten en binnen. Maar voorlopig zijn we weeruitgezomerd.De campingbeheerderheeft de slagboom neergelatentussen ons speelterreinen de buitenwereld. De rupsenpoppenliggen op zolderte wachten ophet lichte seizoenwanneer ze zich wederomuitvouwen mogennaar het open licht. Als het ruisen weer begintin naar nul gedraaide gasstelletjesin de bomenin ons bloed.…