Een dag in drank gedrenkt

De vissersplaats Câmara de Lobos op Madeira De columns van Arthur van Amerongen mogen zich altijd in mijn warme belangstelling verheugen. Zoals hij zijn jaren van hoeren en snoeren beschrijft, in stevige taal, waarbij hij menigmaal zijn moedertje of vadertje erbij roept en zich afvraagt wat die wel van zijn…

Lees verder

Projectie

Mam, nu wij niet langer op de zoneweide liggen de badlakens verschoten zijn jouw jurk uitgelopen zie ik dat ook jouw jeugd blootstond aan de camera verkleedkleuren in optocht de projector schroeit het stof weg niet te lang stilstaan bij een dia anders brandt hij door als het donker maar…

Lees verder

Met de lessen van een goede leraar doe je een leven lang

Met zo’n juf wordt de schuine zijde van een recht- hoekige driehoek wel héél schuin. Vandaag (15 april 2018) lees ik de extra Volkskrant-bijlage ‘Werken in het onderwijs’. Daarin staat de bijdrage Ode aan de leraar van Volkskrant-correspondent Olaf Tempelman. De strekking van het stuk is eigenlijk simpel: ‘Als de…

Lees verder

Dood zijn, niks voor mij

Op mijn begrafenis geen muffe koffie maar gulgeelgranen stromen waarin de zon zich uitleeft. Op die dag mag iedereen zich zat heffen op mijn kosten; ik deel uit met kouwe maar gulle hand. Ik in m’n kist het deksel nog niet dicht zonnedakje open naar het licht. Bij het ‘André,…

Lees verder

Ik was negentien en in Parijs…

Een rekening uit lang vervlogen tijden Soms is een flard muziek, een woord, een vleugje parfum genoeg om het geheugen in gang te zetten. Net als het kinderwindmolentje dat ik in Leek op de kermis kreeg aan een zuchtje wind genoeg had om al zijn kleuren in de rondte te…

Lees verder

Hondse trouw

Zo zachtmoedig kunnen mensenogen niet kijken vooral niet bij de laatste injectie. De eennalaatste die de voordood inbracht verdreef eindelijk jouw pijn; je ogen verschoten ervan terug tot hun rustkleur. Je liet je gedwee de dood injagen en keek mij die dat meehielp te doen dankbaar aan. © André Degen

Lees verder

Jonge pastoor

De kapel waar hij gepreekt heeft is een huiskamer. Hij riep vrouwen op te knielen voor Hem maar voor hem gingen ze door de knieën. Als hij spreekt over af te zweren lichamelijke lusten sidderen de vrouwen onwillekeurig en hopen heimelijk dat hij zijn mannelijkheid niet bedaard als een kaars…

Lees verder

Een biecht zo vlak voor Pasen…

Een traditionele biechtstoel in een katholieke kerk Vandaag (31 maart 2018) is het Stille Zaterdag, het niemandsland tussen Goede Vrijdag en Pasen. Jezus rust in zijn graf, tot aan Pasen worden er geen kerkklokken geluid en wij stervelingen hebben tijd om onze zonden te overdenken. Of je kunt gaan biechten.…

Lees verder

Vier jaar geleden…

Vandaag (13 maart 2018) is het precies vier jaar geleden dat mijn vader overleed. Daarom als in memoriam mijn gedicht Op retour dat ik tien dagen vóór zijn dood schreef: Op retour met fotoachtergrond

Lees verder

Leve Pierre Kartner!

Ik had nooit gedacht dat ik het nog eens op zou nemen voor Pierre Kartner/Vader Abraham, maar ziehier, het gebeurt vandaag (9 maart 2018)! De aanleiding is een column in De Volkskrant van Peter Buwalda. Buwalda heeft het daar over een filmpje uit 1978, waarin Pierre Kartner op een gegeven…

Lees verder