Kofie, koffie, lekker bakkie…
Vissenkom
De goudvis in zijn komwordt aan alle kanten omgevendoor doorzichtige vrijheid.Hij zwemt ernaartoe, hapt ernaarmaar moet zich buigen naarde kromme beperkingvan de wereldbol. Eens zag hij door die panoramabrileen natuurfilm op televisiewaarin zalmen hun staart ophaaldenvoor de zwaartekracht.Die avond zwom hij topsportrondjeshapte bijnain zijn eigen staart.
‘Is dit boek wel geschikt voor jou?’
Vandaag (18 januari 2020), door een artikel over de afname van het aantal bibliotheken in Nederland waarin onder andere de dreigende verdwijning van de boekerij van Hurdegaryp ter sprake komt, voert mijn geheugen me terug naar wel 43 jaar geleden. Naar diezelfde bibliotheek van Hurdegaryp. Als leerling van wat toen…
Amsterdam huilt (waar het eens heeft gelachen)
Hulshorsterzand
Twee lichamen geledenhadden wij hiereen liefde begaanOp de tijd verstoven woordenlagen uitin tot aarde weergekeerdewolkenformaties. Nu, op stukgelopen paden,keken wij het geluk in de rug.Rondom onsklonk de verte dichterbij.Achter de coulissenreden treinenmensen uit elkaar. In de takken hingende spinsels van weleer.In de struiken lagen nogonzichtbaar de strikken.Everzwijnendolle schatgravershadden de aarde…
Zo absurd dat hij de tijd uitreed
Er zullen in Nederland niet veel mensen zijn die erbij stilstaan, maar vandaag (4 januari 2020) is het precies 60 jaar geleden dat de Franse schrijver/essayist/filosoof Albert Camus overleed. Ik ben een groot bewonderaar van hem, vandaar dat ik wél aandacht besteed aan zijn sterfdag. Camus’ veel te vroege dood…
Het Absurde
Schreeuwde hij integen alle filosofie?Non. Non! NON! Niet langer was de dood‘het uiterste nog nietvan het mens-zijnals kunnen zijn’ maar een Facel Vegadie de tijd uitreed. Het manuscript vande Eerste Mensals codicil. In zijn jaszakongebruikt treinkaartjevoor dezelfde reismet een alternatieveaankomsttijd. © André Degen
Eindejaarsgedachte
Tussen twee duisternissenheeft mijn spetterkaarsjeeven fel gebrand. © André Degen
Het kantoorleven, zo gek nog niet
Ik lees vandaag (28 december 2019) de bijzonder sombere column van Peter Middendorp. Indirect breekt hij daarvoor een lans voor werken op een kantoor, tussen collega’s. Het kantoor als werkomgeving is vaak bespot: denk alleen maar aan de serie Debiteuren, crediteuren van Jiskefet of aan de boeken van Japke Doutzen…