Gisteren (20 november 2022) kwam ik terug van weer eens een weekendje Pieterpad lopen. Ik doe dat traditiegetrouw met ‘goede vriend C.’, zoals trouwe lezertjes van dit weblog weten (hoeveel zijn dat er eigenlijk? Een handjevol? Duizenden? Ooit heeft mijn webhoster het programma Google Analytics in dit weblog ingebouwd, waarmee…
Hoe was het ook alweer om uitgerust en fit te zijn? Zelfs de poging dat terug te halen kost teveel moeite. Toch was er een tijd dat ik niet elke ochtend een rotsblok van mijn borst hoefde te wentelen om mijzelf te verheffen. Ik bekijk de bezigheden van mijn medemens…
Een mens leeft bij rituelen. En mijn ritueel voor het weekend is: koffie maken, een klassiek stuk opzetten (voor wie het weten wil: vandaag (12 november 2022) was dat de elfde symfonie van Sjostakovitsj) en uitgebreid de weekendeditie van De Volkskrant lezen. Zodoende kwam ik de wekelijkse column van Sylvia…
Laat door mijn versregels de cadans deinen van vrouwenbillen die over de houten catwalk een strandpaviljoen binnen dansen mannenblikken in hun slipstream. © André Degen
Gisteren (7 november 2022) heb ik een boek uit mijn jeugd herlezen: Het malle ding van bobbistiek van Leonie Kooiker. Tussen eerste en tweede lezing zaten… vijftig (!) jaar… Een paar weken geleden kreeg ik het van mijn zus (het boek was dus niet verzwolgen in ‘De Zondvloed van het…
Het was me even ontgaan – vandaar dat ik er nu pas, om kwart over tien ’s avonds – aandacht aan besteed, maar vandaag (7 november 2022) is de Dag van de Misofonie. In het Dagblad van het Noorden staat een artikel over dit verschijnsel. Ik schreef er twee keer…
Wij spreidden onze plaid uit ter afscheiding van de buitenwereld. Onder een kersenboom die met haar takken moederkloekwijd alles afving wat ons nog boven het hoofd hing. Ik had mijn ouders nog nooit zo uitgelaten gezien lachend kersenpitten spugend naar degenen die hen uitgenodigd hadden in hun land van wijn…
Gisteren (3 november 2022) was het zeven jaar geleden dat mijn moeder overleed. Ze werd het slachtoffer van kanker, de K1 die als grimmige, donkere berg boven alle ziektes uittorent en zijn schaduw over vele levens werpt. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe de jobstijding tot mij…
Vandaag (20 oktober 2022) is het op de kop af 168 jaar geleden dat de Franse dichter Arthur Rimbaud geboren werd. Ik beschouw hem als de grootste dichter aller tijden, maar ik lijk daar alleen in te staan (hoewel er toch klinkende namen in de muziek- en schrijverswereld zijn invloed…
Het licht zo dundat het door de nerven valt.De zon draait zich af,het schrale verwaaienstaat om de hoek.Ik keek dwarsdoor een kleuter heenin wie aders roestroodwegen banen. Vanonder scheefgezakte stoeptegelstasten rimpelarmpjesnaar de hemel. © André Degen
