Man, man, het was me het weekendje wel. Vandaar dat ik er vandaag (8 juli 2014) pas op terugkom; ik zat er nóg van bij te komen.
Ga maar na: op vrijdag en zaterdag mocht ik optreden met De Vloeibare Woordenwinkel op het FestiValderAA in het prachtige Drentse plaatsje Schipborg.
We hadden veel aanloop en kregen zeer enthousiaste reacties van ons Geliefd Publiek. Wat wil je als optredend artiest nog meer? Hieronder een kleine greep uit de vloeibare zinnen die uit de drankjes kwamen opborrelen:
*Exota plukt Matthijs van Nieuwkerk van de zoete kleuterschool.
*Het zoete einde melkt Prikkebeen op Oerol.
*De hetepepermaandag walgt van de zoete moestuin.
*Vampier Ilse rent door het jongste Frankrijk.
Dat zijn toch zinnen waarmee we de surrealisten stil hadden gekregen!
Om half tien zaterdagavond pakten we snel onze spullen in, zodat we de wedstrijd Nederland – Costa Rica konden zien. De organisatie van het FestiValderAA was namelijk zo sympathiek (en zo handig) geweest op het hoofdveld van het festivalterrein grote t.v.schermen te plaatsen, zodat het publiek Nederland kon zien spelen.
Over die wedstrijd zal ik verder niet uitweiden, want dan slaap ik vannacht wéér niet, maar het eind van het liedje was dat ik die zaterdag om twee ’s nachts in bed lag.
’s Zondags moest ik optreden in Smilde. Mijn dichtbroeder Rense Sinkgraven had mij en vele andere dichters gevraagd belangeloos te komen voordragen. Ons dichters was gevraagd van een gage af te zien, zodat dit uitgespaarde geld gestort kon worden in een fonds. Dit was in het leven geroepen om de betaling van een gedenksteen voor Jacob Israël de Haan (die in Smilde geboren is) mogelijk te maken.
Een sympathiek initiatief dat ik van harte ondersteunde. Op het landgoed van Mischa van Huijstee waren allerlei locaties, zoals Onder de wilgen en Rond de conifeer ingericht waar de versregels mochten vervliegen in de open lucht.
Omdat mijn held Roger Federer die middag de finale tegen Djokovic speelde, deed ik een van mijn tennisgedichten, Beslissend punt (zie bij Gedicht van de week). De eindstrijd tussen de man die bij een Wimbledonzege de nummeréénpositie van Nadal weer over zou nemen en de beste tennisser aller tijden was, net als de kwartfinale Nederland – Costa Rica een dag eerder, bloedstollend (tenminste, als je van tennissen houdt).
Ik trad maar op voor een handjevol mensen, maar ach, dat mocht de pret niet drukken. Als je écht van optreden houdt, dan doe je voor één persoon net zo je best als voor een zaal met duizend mensen.
En mooi maar druk weekend dus. En nu is het alweer dinsdag. Nog één nacht je slapen en dan gaat Nederland Messi en zijn kornuiten oprollen. Ik kan haast niet wachten.
