Toen mijn liefde zich gebogen had
naar de muur waartegen zij
zich blind ging beuken
is zij niet verhard.
Zij liep uit
in soepele klimop,
verticaal stroomgebied
van de hoop
die de muur besprong
van haar slaapkamer,
bladeren om haar slapen legde
een kroon om haar vensters.
De nerven in mijn bladeren
vangen elk zuchtje
van haar nachtadem.
Ik houd haar boudoir
in omklemming.
Ik bekleed de muur
van de gevangenis
die mij buitensluit.
