We schrijven maandag 14 januari, kwart voor acht ’s morgens. Ik loop nietsvermoedend met mijn hond het gebruikelijke rondje om het B…plein in mijn woonplaats G…, kijk naar de ochtenddrukte, laat mijn hond snuffelen. Kortom, business as usual.
Ineens word ik aangesproken door iemand die uit de richting van de rotonde aan komt lopen. Duister figuur, wollen muts diep over de ogen getrokken. Hij sprak me aan: ‘Goedemorgen, ik ben klimaatactivist. Ik strijd tegen benzine, kerosine en fout vlees.’
‘Dat is vrij breed,’ probeerde ik, maar het ging deze getroebleerde geest duidelijk niet om luisteren; hij wilde gewoon zijn punt maken.
‘Jouw hond heeft een mooi leven gehad, breng hem naar de biologische slager, want dan hoef je hem niet steeds fout vlees te geven.’
Zo, goedemorgen, deze dag was geopend, ik was meteen goed wakker.
Hoewel ik de strijd tegen de klimaatverandering een warm toedraag, speel ik met de gedachte de oproep van deze klimaatactivist te negeren…
