Mijn moeder als tiener
Vandaag (13 april 2016) is de dag dat mijn moeder 77 had moeten worden, als ze niet vroegtijdig was overleden aan de ‘K’, de K1 die als grimmige, donkere berg boven alle ziektes uittorent en zijn schaduw over vele levens werpt.
Jaren geleden, toen er nog geen vuiltje aan de lucht was, schreef ik onderstaand gedicht voor haar:
Projectie
Mam, nu wij niet langer
op de zonneweide liggen
de badlakens verschoten zijn
jouw jurk uitgelopen
zie ik
dat ook jouw jeugd
blootstond aan
de camera
verkleedkleuren in optocht
de projector schroeit
het stof weg
niet te lang stilstaan
bij een dia
anders brandt hij door
als het donker maar
een lichtraam heeft
en mijn moeder
geen leeftijd aanneemt
ben ik niet bang
Mam, zie je mijn vingers
ze wijzen omhoog
zolang jij blijft kijken
zink ik niet
© André Degen
