Zo’n vijftigplusser zou je toch zo in dienst nemen?
(klik op de foto voor een VERGROTING)
© www.vijftigplus.nl
Ja, jongens en meisjes, het is alweer twee weken geleden dat jullie van mij hoorden. Dat was toen de laatste keer als 52-jarige. Inmiddels ben ik dus alweer veertien dagen 53 en dat sluit mooi aan op het item dat ik vandaag (8 juni 2016) wil behandelen: de langdurige werkloosheid onder vijftigplussers, waartoe ik dus zelf ook behoor.
In De Volkskrant staat om de zoveel tijd een artikel in het Economie-katern over dit onderwerp; zo ook op deze koele woensdag.
De teneur van dit soort berichten is eigenlijk altijd dezelfde: ‘de groep werkloze vijftigplussers (momenteel ongeveer 240.000) komt maar niet aan het werk, ondanks allerlei plannen en offensieven en wat doen we daaraan?’
Een van de maatregelen die je kunt treffen is het ‘goedkoper maken’ van vijftigplussers; bij werkgevers staan ze bekend als dure arbeidskrachten, omdat ze gaandeweg hun werkzame leven een salaris hebben opgebouwd dat veel nieuwe werkgevers hun niet kunnen (willen) bieden.
Maar hoe zorg je ervoor dat de vijftigplusser goedkoper en dus aantrekkelijker wordt voor een potentiële werkgever? Allereerst door de seniorendagen (‘ouwelullendagen’ in de volksmond) af te schaffen. Daar doe je mensen niet echt pijn mee en het scheelt aardig in de personeelskosten.
Daarnaast kan demotie een probaat middel zijn; door arbeid en beloning beter om elkaar af te stemmen en ouderen niet automatisch te laten doorgroeien, met behulp van allerlei periodieken, naar een zo langzamerhand ‘onbetaalbaar’ salaris.
Mijn ex-collega (en vriend, mag ik zeggen) Richard Jongsma heeft daar een boek over geschreven: Demotie – het laatste taboe doorbroken. En hij kan het weten, want hij is HR-medewerker.
Een ander middel dat de regering op dit moment gebruikt om het imago van de tussen-veertiger-en-zestiger te verbeteren is het inzetten van oud-voetballer John de Wolff die als een soort ambassadeur het land intrekt om mijn leeftijdgenoten te adviseren en te ondersteunen. Daarnaast gaat De Wolff met werkgevers in gesprek, om hen te wijzen op de toegevoegde waarde van de leeftijdscategorie die op de arbeidsmarkt nog steeds in het verdomhoekje zit (ik heb alleen nog niks van deze campagne gemerkt).
Maar ja, alle campagnes, plannen en offensieven ten spijt: vooroordelen bestrijd je niet zo gemakkelijk. Dat heb ik de afgelopen tijd, tijdens mijn lange zoektocht naar een reguliere baan, wel gemerkt. Misschien moet ik, net als mijn lotgenoten tijdens een UWV-bijeenkomst op onderstaande foto, maar eens de ‘krachthouding’ proberen. Wellicht helpt dat…
Op de Inspiratieplusdag voor 50-plussers van het UWV,
in januari, oefenen bezoekers een ‘krachthouding’.
Voor ik hier aan mee zou doen…
