Ja, deze vrouwen zien er erg gelukkig uit. Goede genen, dames!
© Wendyonline
Vandaag (19 april 2016) hebben we weer eens een opzienbarend onderzoek te pakken. Dit keer gaat dat over geluk en dat houdt ons toch allemaal bezig, nietwaar?
Wat is er aan de hand? Vorig jaar werd al bekend dat het verschil in levensgeluk ‘m zit in het verschil in erfelijk materiaal. Oftewel: van de mate waarin je je gelukkig dan wel ongelukkig voelt, ben je deels afhankelijk van je voorvaderen. Mooi geregeld is dat: kun je je gesomber lekker op conto schrijven van je ouwe heer of van je opa.
Maar nu hebben onderzoekers van de Vrije Universiteit ook ontdekt welke genen daarvoor verantwoordelijk zijn (en als onderzoekers van de VU het aan het licht hebben gebracht, dan is het WAAR).
De heren en dames exploratoren gaan niet over één nacht ijs: het genetisch materiaal van bijna 300.000 personen is onderzocht en daaruit is naar voren gekomen dat er drie plekken op het dna aangewezen kunnen worden die met ons geluksgevoel te maken hebben.
Een eindje verderop in het Volkskrantartikel wordt het belang van deze ontdekking overigens meteen alweer flink gerelativeerd: ‘De aangewezen plekken op het dna zijn stuk voor stuk niet heel bepalend voor de verschillen in levensgeluk, zeggen de onderzoekers ook. Ze verklaren daarvan hooguit tienden van procenten. Dat is zeker tienmaal zwakker dan de genen voor harde erfelijke eigenschappen als lichaamslengte of zwaarlijvigheid.’
Geen brekend nieuws, dus en de domper is volledig wanneer er volgens onderzoeksleider Meike Bartels geen sprake van is dat nu ‘de menselijke geluksgenen’ zijn ontdekt. O, denk ik dan als leek, dat werd toch wel gesuggereerd?
Meike maakt het nog wat onoverzichtelijker (en teleurstellender): de uitkomsten van de studie, stelt ze, suggereren vooral dat er vermoedelijk duizenden en mogelijk zelfs miljoenen locaties bij menselijk geluk betrokken kunnen zijn.
Hè, denk ik dan als domme alfa, ik hoor toch net dat er drie plekken op het dna aangewezen konden worden die in verbinding staan met ons geluksgevoel?
Maar volgens VU-hoogleraar Meike Bartels is deze studie wel degelijk een mijlpaal en een nieuw begin: ‘Een mijlpaal omdat we nu werkelijk kunnen spreken over genetische invloeden op geluk, en een begin vanwege het feit dat het tot nu toe om drie varianten gaat die nog maar een klein beetje van de verschillen tussen mensen verklaren. We verwachten dat er vele varianten zijn die een rol zullen spelen. Ook kunnen we door het vinden van deze varianten het samenspel met de omgeving beter bestuderen, want de omgeving speelt ook zeker een rol bij verschillen in geluksgevoel.’
Ik blijf toch een beetje met een vaag katerig gevoel zitten dat er hier met veel tamtam een open deur is ingetrapt. Want dat omstandigheden dominant zijn voor de bepaling van individueel geluk, lijkt me nogal logisch.
Tot slot nog even dit: zeg nooit en plein public dat je gelukkig bent, want de afgunstige massa zal zich op je storten en je aan stukken scheuren om te kijken waar je die kostbare schat verborgen hebt. Ja, denken jullie daar maar eens over na.
