Toen ik vanmorgen
onder de douche vandaan kwam
dacht ik ineens:
Fuck die zogenaamde eeuwigheidswaarde
van poëzie;
ik vloek
met de wetten
van mijn ambacht.
Dit zou nog sneller vergaan
dan jouw lichaam.
En ik schreef
op de beslagen spiegel
op jou
mijn weg zoekend
door een snel optrekkende mist
het volgende gedicht:
© André Degen
