Leuk en herkenbaar artikel gisteren (23 april 2025) in De Volkskrant: ‘Wat als alles níét naar wens is? Zo overwin je klaagschaamte in de horeca’ van Gidi Heesakkers (in de dodebomenversie van De Volkskrant is de titel trouwens pakkender: ’t Is goed geklaagd’). Het gaat over de terughoudendheid die wij restaurantbezoekers vaak voelen, als we een maaltijd voorgezet krijgen die niet aan onze wensen voldoet – terwijl we daar wel genoeg voor betalen.
We zijn te verlegen, te vriendelijk voor het uiten van een klacht of – en dat laatste geldt in veel gevallen voor mij – je wilt een op zich goede sfeer niet bederven. Een horecasetting is in principe gezellig: je bent op vakantie, een dagje uit, je viert het begin van het weekend. En als je dan in zo’n zonnige omgeving en sfeer negatieve geluiden laat horen, ben je al snel de party pooper. En dan slik je maar weer (no pun intended), terwijl het op het puntje van je tong ligt om iets kritisch van de zojuist genoten/niet genoten maaltijd/hapjes/drankjes te zeggen.
En áls je dan de stoute schoenen aantrekt om een klacht te uiten over het zojuist geserveerde, dan wordt dat je vaak ook nog niet eens in dank afgenomen. ‘Wees niet te bang om te worden gezien als een lastige, veeleisende gast’, is het advies van een ex-bedrijfsleidster van een café in Amsterdam die in het Volkskrant-artikel wordt aangehaald. Nou, daar valt wel wat op af te dingen, vind ik.
Ik zat ooit, lang geleden, op het terras van een restaurant in Abcoude. Mijn vrouw en ik hadden een mandje stokbrood besteld (op zich al armzalig dat dat een aparte bestelling moet zijn, in Frankrijk wordt dat standaard, zonder extra kosten, op tafel gezet, doch dit terzijde). In het piepkleine mandje zaten misschien vijf dunne schijfjes stokbrood.
Wat de prijs daarvan was, is me na al die jaren ontschoten (we zaten nog in het guldentijdperk), maar ik weet nog dat de prijs/kwantiteitverhouding volledig zoek was. Dus sprak ik de jonge ober hierop aan. De snotneus (ja, opa vertelt) keek me brutaal aan en zei: ‘Oké’, zonder met zijn ogen te knipperen, zonder verontschuldiging. Hij bood niet aan om ons een kleine aanvulling op ons stokbrood te brengen of ons een korting te geven. Ik vond dat ronduit stijlloos. Ik weet zo lang na dato niet meer of ik die brutale aap een fooi heb gegeven, maar ik mag hopen van niet.
In de zomer van 2023 zat ik op het terras van Corner Coffee in Metz. De cappuccino en de café allongé waren daar prima, maar de pannekoeken die ik daar bestelde waren een regelrechte afgang: ze kwamen uit een pakje en dat is natuurlijk een doodzonde in Frankrijk: een crêpe hoort daar vers te zijn, ter plekke gemaakt te worden op een billig.
Voor die taaie onderzetters durfden ze in Corner Coffee ook nog € 3,90 te vragen. Bij het afrekenen zei ik dat de koffie goed gesmaakt had, waarbij het gezicht van de ober/’afrekenaar’ begon te stralen, maar toen ik meteen daarop zei dat ik de crêpes niet goed vond, omdat ze dus niet vers waren en taai, betrok het even zo snel weer. En dat vond ik onprofessioneel.
Hij deed uit zichzelf niets van de prijs af en de puf ontbrak mij om een réduction te eisen. Ik uitte mijn verdere ongenoegen non-verbaal door geen fooi te geven en niet te groeten toen ik de zaak verliet.
Mousse au citron met schimmel erop, gortdroge kip, een spontaan ontploffend gekookt ei, een vissenkop die voor ‘gebakken vis’ moest doorgaan, mijn vrouw en ik hebben van alles meegemaakt in de talloze horecagelegenheden die we overal ter wereld bezocht hebben. We zeiden vaak genoeg wat van deze misbaksels, maar er werd zelden iets mee gedaan.
Wat ons nog vaker is overkomen dan culinaire missers, was een slechte of ronduit hufterige bediening. Eén keer voelde ik me zo onbeschoft bediend, bij Pizzeria Bella Napoli in Verona, dat ik nog een jaar nadien mijn pen in de gal doopte en via onderstaande review op de site van Booking.com alsnog mijn gram haalde. Ja zeg, wij veel geld aan de horeca betalende consumenten hoeven niet alles over onze kant te laten gaan!
asasaajkdhajk
