Vandaag ( 26 februari 2019) kwam ik in De Volkskrant dit artikeltje tegen:
Het gaat over een man die zich diverse keren aan had gemeld bij de Universiteit van Wageningen, voor verschillende opleidingen, maar die even zo vaak werd afgewezen, omdat hij niet over de juiste vooropleiding beschikte. Duidelijke zaak, zou je zeggen, maar daar dacht de afgewezene anders over. Hij liet het er niet bij zitten en ging de Universiteit van Wageningen bestoken met mails die bol stonden van de beledigingen, scheldpartijen en bedreigingen. Intrigerende zin in het krantebericht: ‘Een deel van de mails (…) is in dichtvorm opgesteld’.
Het deed mij denken aan een geintje dat ik jaren geleden (eenmalig) uithaalde. Zat van de afwijzingen die ik in die tijd van allerlei uitgeverijen kreeg na het opsturen van het manuscript van mijn eerste roman besloot ik het eens over een andere boeg te gooien: ik componeerde het onderstaande kwatrijn en stuurde dat de eerstvolgende keer mee met mijn manuscript:
Geachte reactie,
Als ik nu niet snel gepubliceerd word
dan pak ik een pistool in plaats van een pen,
dan laat ik u eens voelen wie ik ben
en schiet uw hele klotekantoor aan gort.
Geintje, kwajongensstreek. Maar de uitgeverij die dit fraaie kleinood van de West-Europese poëzie in ontvangst mocht nemen was ‘not amused’ en deelde mij koeltjes mede dat ‘ze zich niet door dreigementen liet bewegen tot publicatie’. De redactie raadde mij verder aan dit in het vervolg niet weer te doen. En daar heb ik me aan gehouden, niet vanwege deze vermaning van een uitgeverij waarvan ik de naam gelukkig vergeten ben, maar omdat je dit soort gebbetjes natuurlijk maar één keer moet uithalen.
